017 | Audrey Memphis

Audrey Memphis

Ik zag vanuit mijn ooghoeken hoe hij mijn bewegingen volgde. Mijn vinger ging heel traag en speels over zijn borst. Ik volgde de contouren van zijn blokjes. Ik zette me recht en draaide me een kwartslag om en ik gooide mijn benen om zijn middel en ik trok hem zo dichter naar me toe. Ik voelde onder mijn handen dat hij schrok maar hij vergat het zo snel omdat ik met mijn handen verleidelijk naar zijn nek ging. Mijn handen legde ik voorzichig om zijn gespierde nek. Ik voelde hoe zijn bloed door zijn aderen raasde en hoe zijn hart harder begon te pompen. Ik ging met mijn gezicht dichter bij het zijne hangen. 'Ik heb al zo lang gewacht op dit moment' fluisterde ik en toen drukte ik voorzichtig mijn lippen op de zijne. Toen mijn lippen de zijne raakte miste zijn hart een slag. Hij sloot genietend zijn ogen en ik ook. Hij legde heel voorzichtig zijn handen op mijn heupen en likte liefdevol over mijn lippen om toestemming. Ik opende voorzichtig mijn mond en zijn tong gleed naar binnen. We speelden een passioneel liefdevol spelletje maar de deur werd opengesmeten en Seth werd uit mijn armen getrokken. Ik keek woedend naar de persoon die het deed. Ik siste naar hem maar die grote jongen stormde de kamer ook in en drukte me hardhandig op het bed. Een jongen met blond lang haar rende ook naar binnen en hielp de grote jongen. Die blonde man kwam weer binnengewandeld en scheen met een lampje in Seth's ogen en zei 'Ze heeft hem in haar macht, breng hem naar beneden Esmée helpt hem wel'. Toen richtte hij zich op mij en zei dat die jongens mij los moesten laten. Ze lieten me los en renden vliegensvlug de kamer uit en sloten de deur. Ik keek naar die blonde man die nonchalant tegen zijn bureau leunde. 'Audrey beheers je toch, je lijkt zo je moeder wel' zei hij zuchtend. Ik liet uit het niets mijn instict zakken en zo ging ook de vreemde Audrey weg. 'Mijn moeder?' vroeg ik zachtjes. Hij knikte en kruiste zijn armen voor zijn borst. 'Dat wat je met Seth deed moet je leren beheersen, weet je eigenlijk wel wat en wie je eigenlijk bent?' vroeg hij. Ik wilde knikken maar toen bedacht ik me dat ik de laatste dagen nogal vreemde dingen doe. Ik fronste en schudde toen mijn hoofd. 'Dacht ik al' zei hij zachtjes en liep achter zijn bureau naar een gigantische boekenkast. Hij liet zijn wijsvinger over verschillende ruggen glijden en stopte toen bij een dik boek. 'Aha' zei hij en trok het boek eruit. Hij legde het op zijn bureau en opende het. Er verscheen een stamboom en op het einde stond ik. 'Audrey Syrena Memphis' zei hij fluisterend. Hij ging zitten op de bureau stoel en wenkte me naar hem toe. Hij trok een stoel naast zich en ik ging voorzichtig zitten. 'Dit zijn jou ouders' en zijn vinger gleed naar twee namen net boven mijn naam. 'Syrena Mermaid Aqua en Aiden Bishop Memphis' zei hij toen trots. 'Heb je ze gekend?' vroeg ik toen terwijl ik aandachtig naar de namen keek. 'Heel goed, Aiden had ik onder mijn hoede genomen, toen de Volturi dingen bedacht zodat hij zo gekweld zou zijn dat hij zich bij hen zou aansluiten, maar je vader was sterk en koppig, maar hij was het zo beu dat ze zijn gave testten' vertelde hij. 'Wat voor gave had hij?' vroeg ik toen terwijl ik hem recht in de ogen aankeek. 'Hij kon mensen doden, met één simpele vingerknip' zei hij. 'En mijn moeder?' vroeg ik toen. 'Zij was het prachtigste speciaalste wezen die ik ooit in mijn leven ben tegengekomen' zei hij dromerig.

Ok dolls, blijkbaar is er nu niemand meer mee van hoe het kan dat Carlisle niet doodgaat en Victoria wel, punt één; ovar dat gedoe met Carlisle word binnen twee of één hsje vertelt (ik weet het al niet meer xp) Hopelijk word het dan wat duidelijker en owh nog één ding het volgende hsje is een Carlisle p.o.v, ik hoop dat jullie dat wel waarderen het word een soort flashback