{ 005: Zondag 4 December 2011 }

“Sluit je ogen,” verluisterde iemand achter me. Ik deed wat me werd gevraagd en ik kreeg wat in mijn handen gedrukt. “Waarom?” Ik bewonderde het pakketje. “Thuis vierden we altijd Sinterklaas en geen kerst,” legde Kendall uit. “Maar ik heb helemaal niks voor jou!” Hij haalde zijn schouders op. “Maak open,” zei hij als een ongeduldig, klein kind. “Het is morgen pas-” “Ik kon niet wachten,” mompelde hij en werd rood. Ik beet op mijn lip en begon aan het blauwe papier te trekken. Een zacht, pluizige beer kwam tevoorschijn. “Zo zul je ‘s avonds nooit alleen zijn.” Ik voelde meteen een huilbui opkomen en wierp me in zijn armen. Eén teder moment raakten onze neuzen elkaar toen ik me terugtrok en ik kreeg meteen een rood hoofd. “Sorry,” mompelde ik. What’s happening to me?