{ 002: Zondag 4 September 2011 }

“Pap!” riep ik toen ik hem in mijn appartement zag staan. “Wie is dit?” vroeg ik met een blik op een blonde jongen die zich zo te zien wel thuis voelde en zijn voeten op mijn tafel had geïnstalleerd. “Je kamergenoot.” Wat? “Lieverd, zo verdienen wij er wat meer bij. Je zult geen last van hem hebben. Het duurt niet lang!” Ik maakte zelf wel uit of ik last van hem had. Mijn vader gaf me een kus op mijn voorhoofd en verliet het appartement. Mijn nieuwe kamergenoot stond op en stak zijn hand uit. Ik trok mijn wenkbrauw op en zette een scheef glimlachje op. Die hand ging ik niet schudden. Hij maakte een vuist van zijn hand en trok die terug. “Aangenaam kennis te maken,” mompelde hij en plofte weer op de bank neer. Ik zuchtte en ging naast hem zitten. This is gong to be a long time…