~ 002 Sanne
Sanne
Eindelijk zitten we dan in de trein naar Amsterdam Centraal, we moeten alleen wel langer dan 2 uur in de trein zitten, maar dat is het allemaal waard. Nog een beetje duf zit ik in de trein met mijn muziek aan, terwijl Robin tegenover mij haar frans aan het leren is. We zitten al eventjes in de trein als we opeens de deur van de coupe opengaat, zonder dat er iemand binnenkomt, en kraakt. Robin en ik schrikken er allebei van. We kijken elkaar aan, en beginnen dan te lachen. ‘Ik schrok me rot’ zeg ik tegen Robin. ‘Ja ik ook!’ antwoord ze. Na nog een poosje in de trein te zitten krijgt Robin opeens een sms van Lianne. ‘Wat zegt ze?’ vraag ik aan Robin. ‘Ze komt opeens op een ander spoor aan ofzo.’ ‘Oh oké.’ Verveeld en met nog steeds mijn muziek aan – natuurlijk One Direction – kijk ik weer uit het raam. Opeens begint Robin te lachen. ‘Waarom lach je?’ vraag ik. ‘Je gezicht in het raam ziet er echt zo grappig uit, je hebt een grote kin!’ zegt Robin lachend. Snel kijk ik ook naar haar gezicht in het raam. ‘Jouw voorhoofd is echt groot!’ zeg ik ook lachend. Samen zeggen we nog meer dingen over onze gezichten in het raam en we lachen er nog wat over. Als we in Leiden zijn komt er een jongen naast Robin zitten. Hij pakt zijn PSP en begint een vechtspelletje te spelen. Met moeite kan ik mijn lach inhouden, want zijn gezicht wat hij erbij trekt is gewoon lachwekkend. Dan kijk ik naar Robin en door haar gezicht moet ik nog meer moeite doen om mijn lach in te houden. Dan begint ze iets op haar Blackberry te typen en laat aan mij lezen, het is een sms voor Lianne. Snel lees ik wat er staat: Er zit een jongen naast mij, hij stinkt en hij is eng. En weer moet ik moeite doen om mijn lach in te houden. Bij het station van Schiphol stapt de jongen die naast Robin zit eruit. Maar als snel komt er weer iemand naast haar zitten. Een best wel oude man die – denk ik – samen met zijn vrouw op vakantie is geweest. Ook komen er een paar Engelse mensen in de trein. 'Zouden die speciaal voor One Direction komen?' vraag ik aan Robin. 'Ja misschien wel' zegt ze. 'Kom we gaan dat vragen' zeg ik voor de grap. 'Ga je gang' zegt Robin. Ik besluit dat ik dat toch maar niet ga doen. ‘Ik moet echt naar de wc, zijn we er al bijna?’ vraagt Robin. ‘Ja ik denk het wel’ antwoord ik. ‘Ja anders ga ik hier nog even snel, maar de wc’s zijn hier zo vies.’ ‘We zijn er zo vast wel.’ En eindelijk na een paar minuten zijn we aangekomen op Amsterdam Centraal. ‘EERST NAAR DE WC’ zegt Robin. ‘Oke volgens mij moeten we hier omhoog, want ik ben hier al eerder naar de wc geweest’ zeg ik. Maar natuurlijk ben ik weer verkeerd. ‘Oeps, hier is dus geen wc’ zeg ik tegen Robin, en we lopen de trap weer af. ‘OH, daar is hij wel, dat weet ik zeker!’ zeg ik, en we lopen de trap op. ‘Kijk hoever we nog moeten lopen’ zegt Robin. ‘Ja ik weet het’ antwoord ik. Na nog ongeveer 2 minuten naar de wc’s te hebben gelopen zijn we dan eindelijk bij Robin’s geliefde wc’s. Na een paar minuten zijn we daar ook weer klaar. ‘En nu op zoek naar het perron van Lianne!’ zeg ik, en samen met Robin loop ik Amsterdam Centraal door.
Reageer (3)
Haha, droog.
1 decennium geledenDit is echt grappig.
1 decennium geledensnel verder x
ik vind het echt leuk, snel verder !
1 decennium geleden