Een warme zomeravond 1

De avond was zwoel, de stad luidruchtig en het balkon was te klein.
- Het is geen tuin, zei Renee.
Lynn nam een slok van haar thee. Nee, het was geen tuin.
- Een tuin is wel zo fijn, zei Renee, als het warm is.
Knetterend raasde een brommer voorbij, de jonge bestuurder rechtop in het zadel.
- Ach ja, de jeugd, zei Lynn.
- Wij hadden vroeger een grote tuin, zei Renee luid. Met fruitbomen!
Lynn dacht aan haar jeugd. Zij hadden geen tuin, wel een betegelde plaats.
Ze wachtte tot het geknetter minder luid door de straat galmde.
- Wij hadden een betegelde plaats. Heel praktisch, al moest je hem wel vaak vegen.
Renee schudde haar hoofd.
- Je hebt een rare opvoeding gehad. Alles moest praktisch zijn.
De twee vriendinnen keken elkaar een moment aan.
- Had je niet liever een tuin gehad? vroeg Renee.
- Niet echt.
Een auto reed langzaam voorbij, alsof hij ging stoppen.
Renee stond op en stapte over Lynn haar gestrekte benen heen.
- Zit ik in de weg? vroeg Lynn.
- Ja, zei Renee, waarna ze de huiskamer in liep.
Lynn staarde omhoog. Het schijnsel van de stad maakte de sterren onzichtbaar.
- Wil jij ook wat? hoorde ze Renee roepen.
De automobilist besloot verder te rijden. Misschien was hij verdwaald.
- Nee, niks! riep Lynn terug.
- Er is genoeg.
- Weet ik, het is mijn flat.
- O ja.
Renee, dacht ze, is in een jolige stemming.
- Potjandorie...
- Wat is er? riep Lynn.
- Ik heb de verkeerde fles gepakt in de winkel.
Even later stond Renee op het balkon, een groot formaat bierfles in haar hand.
- Wat is er verkeerd aan? Dat is toch het goede merk?
- Ja, zei Renee gebelgd, maar niet de goede soort. Dit is een bruine, ik wilde een blonde.
- Deze is niet om te drinken?
- Hij is niet zo lekker als een blonde.
Maar ze haalde haar schouders op en ging weer naar binnen.
Knetterend kwam de brommer terug. De jongen lag nu voorovergebogen.
Hij is aan het knutselen, dacht Lynn. Of hij verveelt zich.
Ze keek hem na.
- Zo, zei Renee, in dit glas valt het wel mee.
- Zit ik in de weg? vroeg Lynn.
- Ja, zei Renee, terwijl ze haar passeerde. Met een behaaglijke zucht ging ze weer zitten, waarna ze
beheerst inschonk. Het schuim rees langzaam in het kelkvormige glas.
- Je zou er een sigaar bij moeten roken, plaagde Lynn.
- Ja, ik weet het, het is niet damesachtig om bier te drinken.
- Het is geen teken van verfijning.
- De eerste de beste die beweert dat ik geen dame ben, krijgt een pak slaag van me.
Lynn glimlachte.
- Op je gezondheid, zei Renee.
kijk in hoofdstuk 2 voor het vervolg.