~ O28.

Ik word wakker altijd het vliegtuig lijkt te "schokken". Ik open mijn ogen en kijk rond. Mensen houden de leuningen van hun stoel geschrokken vast en kijken net zoals mij rond. Ik zorg ervoor dat ik weer rechtop kan zitten in mijn stoel en mijn ademhaling versnelt zich. "WAT GEBEURT ER?" die zin herhaalt zich nu de hele tijd in mijn gedachte. Ik begin aan Justin's arm te trekken en hij kreunt zachtjes. Ik begin nu zijn naam achter elkaar te roepen en blijf hem door elkaar schudden, maar alsnog blijft hij doorslapen. Ik begin nu een beetje gefrustreerd te raken en stop met schudden en roepen. Ik steek mijn vinger in mijn mond en dan in zijn oor. Hij komt met een schreeuw overeind en kijkt me boos aan. 'Waar was dat...' hij valt stil en kijkt nu verschrikt rond. 'Wat is er aan de hand?' Zijn ogen worden groot en hij kijkt weer naar mij. Ik haal mijn schouders op en mijn hart begint sneller te klokken. Ik pak de leuningen van mijn stoel krampachtig vast en klem mijn kaken op elkaar. Ik ga weer goed op mijn stoel zitten, maar mijn lichaam staat stijf van angst. 'Justin...' kreun ik en hij kijkt opzij naar me. 'We gaan dood.' piep ik dan en ik voel de tranen in mijn ogen staan. 'We gaan niet dood.' mompelt Justin en hij klinkt een beetje boos. 'Zo moet je niet denken. Het is waarschijnlijk gewoon een beetje turbulentie, meer niet.' Ik houd m'n adem in en knik. Ik voel dat Justin's hand zich om de mijne heen sluit en hij knijpt er zachtjes in. 'Het komt allemaal wel goed.' fluistert hij en zijn stem klinkt geruststellend. Ik sluit mijn ogen en adem diep in en uit om een beetje tot rust te komen. Ik ontspan een beetje en ik open mijn ogen weer. Justin kijkt me glimlachend aan. Het vliegtuig schokt hevig en ik geef een gil.

Heey, sorry dat het zo lang moest duren, maar hier EINDELIJK weer een nieuw deeltje van ons verhaaaal (: