XXIV

Chiara Standle

Terwijl ik naar boven loop, denk ik de hele tijd aan Peter. Hij heeft geen vriendinnetje! Elke keer dat ik eraan denk, wordt mijn humeur weer ietsje beter. Als ik aankom bij de leerlingenkamer van Huffelpuf, zeg ik het wachtwoord en loop naar binnen. Ik had verwacht dat mijn vriendinnen hier zouden zijn, aangezien die eerder weg waren gegaan bij de lunch, maar ik zag ze nergens.
Ongerust loop ik naar de slaapzalen, maar daar zijn ze ook al niet. Wel ligt er een papiertje op mijn bed.

Kom naar het meer zodra je dit leest...
Xx.

Ik frons mijn wenkbrauwen. Zal dit die verassing zijn die ze voor me hadden? Ik haal mijn schouders op en loop weer naar de leerlingenkamer, om vanaf daar naar het trappenhuis te lopen.
Als ik de deur naar buiten openduw, zie ik ze al meteen zitten. Op een kleedje, met een taart, en drinken, en cadeautjes. Mijn mond vormt uit zichzelf een glimlach en snel loop ik naar ze toe.
"Haii!" zeg ik als ik naast ze sta. Ze glimlachen veelbetekenend en Claire klopt naast haar op het kleed. Ik plof neer en kijk een beetje rond.
Na een minuut zo gezeten te hebben, slaak ik een zucht. "Waarom ben ik hier eigenlijk?" vraag ik om een beetje subtiel te lijken. Claire grinnikt. "Dat weet je al." "Oh?" zeg ik, terwijl ik grijns. "Oké, oké, ik probeer alleen een beetje subtiel te lijken." zeg ik met een grijns. Nu grinniken al mijn vriendinnen en Claire pakt een cadeautje van het kleed om het aan mij te geven.
Ik pak hem dankbaar aan en maak het pakje voorzichtig open. Een ketting met een hartje eraan komt tevoorschijn. Ik glimlach breed, en doe hem meteen op.
Stralend kijk ik Claire aan. "Dankjewel!" zeg ik blij. Ik geef haar een knuffel. Als ik me losmaak merk ik dat Claire iets indrukt op mijn ketting. De voorkant van het hartje klapt open en er komt een klein klokje tevoorschijn. "Nog meer dankjewel!" piep ik van blijdschap. Claire grinnikt. "Alsjeblieft!"
Op het moment dat ik het hartje weer dichtklap pakken Tiffany en Mandy tegelijkertijd beide hetzelfde cadeautje vast en reiken het me aan. Glimlachend neem ik het van ze over.
Ik maak het pakje open en een soort oud boek komt tevoorschijn. Ik sla de kaft open en er komen bladzijdes tevoorschijn, die van perkament zijn gemaakt. Dit was precies wat ik wou, om mijn gedachtes in op te kunnen schrijven.
Ik bedank hen ook met een knuffel en "Dankjewel" en dan pakt Alice een pakje van de stapel. "Alsjeblieft. Ik hoop dat je het wat vindt." zegt ze aarzelend. Ik grinnik om haar aarzelende toon. Als ik het papier van het cadeautje af heb gehaald, staar ik even naar het boek dat ik in mijn handen heb. Dan barst ik in lachen uit.
"'Kruidenkunde voor dummies'! Echt waar, Alice, ik hou van je! Hoe had ik die kruidenkunde lessen die nog gaan komen anders door moeten komen? Met Peter er nog bij, ook! Nu kan ik tenminste nog een beetje bijhouden wat hij allemaal zegt!" zeg ik met een enorme grijns op mijn gezicht.
Alice lijkt opgelucht te zijn dat ik haar cadeau leuk vind. Nog na grinnikend leg ik het boek op mijn andere 'boek'. IK wil Alice net een knuffel geven, als er een hik uit mijn mond komt. Alice barst in lachen uit en snel pak ik een beker water dat ik opdrink. Zodra de hik weer weg is en Alice klaar is met lachen, geef ik haar een knuffel.
Het pakje dat ik van Marian krijg, is soepel en beweeglijk. "Ik hoop dat je hem leuk vindt. Maak maar open." zegt ze. Ik scheur het papier eraf en iets van kleding komt tevoorschijn. Mijn mond vormt uit zichzelf een glimlach en snel vouw ik hem uit. Het is een limoen groene jurk die net tot boven mijn knieën komt. Bij de borst zit een soort kruising in de stof en er hangt een reep stof aan, die volgens mij achter mijn nek langs moet. "Dankjewel!" zeg ik enthousiast. "Ik hoop dat hij past. Ik heb hem in jouw maat gekocht, maar je weet maar nooit of iets groot of klein valt." Ik knik. "Ik ga hem straks meteen aantrekken!" zeg ik blij.
Als laatste geeft Sophie me een pakje. Hierbij scheur ik het papier er ook af en er komt een soort toilettas tevoorschijn. Ik rits hem open en ik word blij van de inhoud; mascara, eyeliner, nagellak. Van elke soort make-up die er is, lijkt er wel iets van in te zitten. Ik vlieg Sophie om de hals. In de zomer was mijn make-up voorraad aardig geslonken en ik vergat steeds om bij te kopen. Ja, dit is echt wat ik op dit moment nodig heb.
Als ik alles bij elkaar heb gelegd op een hoekje van het kleed, pak ik wat boterbier en een chocola. Zo zitten we een tijdje te kletsen, te lachen en te drinken, maar al snel krijgen we door dat het bijna etenstijd is.
Snel ruimen we alles op, stop ik mijn cadeautjes in een tas en lopen we weer richting het kasteel. Deze middag had ik voor geen goud willen missen; zelfs niet voor Peter.

---

Hoi iedereen,
ik weet het, dit is echt héél erg.. Ik heb echt ongelooflijk lang niet meer geschreven.. ik durf zelf niet eens naar het hoofdstuk voor dit hoofdstuk te gaan om te kijken wanneer de eerste reactie was en dus ook wanneer er voor het laatst is geactiveerd.
Ik weet wel waardoor dit komt. En dat is door maar 1 simpel, hatelijk ding dat je tijd opslokt: school. Ik heb dagen gehad dat ik echt alleen even op de computer zat om mijn mail te kijken en daarna moest ik meteen aan mijn huiswerk. Ik heb daardoor eigenlijk alleen 's avond in mijn bed op papier kunnen schrijven en tijdens school als een leraar even niet oplette..
Ik ga echt proberen om, als Nox weer geweest is, echt weer eerder te activeren, maar ik kan helaas niets beloven..

Xx. Leentje aka. Kreacher