*15.1*~Goodbye life?

Er was niemand, niet dat ik het erg vond. Ik wist precies wat me te doen stond. Ik dumpte mijn tas op mijn kamer en keek er nog een keer rond. Heel even twijfelde ik toen mijn ogen over een schrift gleden, maar ik wilde geen verantwoording afleggen. Ik liep naar de badkamer en snuffelde wat rond in de badkamer. Oké, wat waren ze hier braaf. Ik vond niks wat ik kon gebruiken. Beneden vond ik ook iets. “Kom op, er moet hier toch iets zijn.”, mompelde ik in mezelf. Ik was best wel bang voor pijn, maar als dat de enige manier was... Ik zocht door en slikte even toen ik uiteindelijk een mes uit de keukenla pakte. Blijkbaar was dat de enige manier in dit huis vol brave mensjes. Ik keek nog een keer rond en besloot naar het strand te gaan. Het was bijna november, dus veel mensen kwamen er niet. Ik ging in het water staan en keek nog een keer om me heen. “Goodbye life.”, zei ik zachtjes. Ik pakte het mes uit mijn tas en hield even mijn adem in. Ik voelde een scherpe pijn in mijn buik en mijn witte bloes kleurde rood. Na drie keer liet ik het mes vallen en viel zelf ook op de grond.