~01~

Ik wist dat ik eigenlijk moest jagen, mijn ogen waren pik zwart. Maar de laatste tijd had ik moeite met jagen. Eigenlijk sinds ik kleine Renesmee had ontmoet. Ze was zo'n lief klein miepje. Maar dat bezoek aan de Cullens had mijn kijk op jagen veranderd. De mensen die vele van ons slechts als voedselbron zagen waren wezens met besef, een familie en een leven. Misschien was het tijd voor een nieuw, en dit keer langer, bezoekje aan de Cullens. Ik stond op en keek naar Siobhan en Liam. Jezus, hen moest ik ook gaan vertellen dat ik wegging. Dat kwam later wel, nu eerst iets nieuws uitproberen.

Eigenlijk was het nog niet zo heel slecht. Ja het was anders, maar ik kon er aan wennen. Ik keek in de weerspiegeling van een etalage. Hmmm, mijn ogen waren weer niet zo helder rood als eerst en alleen met vampierogen, en zelfs dan moest je het weten, zag je een verschil. Ik zuchtte en ging terug naar Siobhan en Liam. “Hey Maggie, waar was je?”, vroeg Liam. “Jagen.”, zei ik. “Ik heb eens zitten denken. Ik wil nog een keer naar de Cullens.” “We zijn er net geweest Mag, of wil je weer naar Renesmee?”, vroeg Siobhan plagend. “Met ik bedoel ik ook echt ik. Liam, Siobhan, jullie zijn echt alles voor me, maar ik wil de wereld verkennen alleen.” Siobhan keek verdrietig, maar ze wist dat ik te koppig was om me iets anders aan te laten praten. “Nou, in elk geval, je bent altijd welkom bij ons, dat weet je toch?”, zei Liam. “Weet ik en het zal niet voor eeuwig zijn.” We omhelsde elkaar nog een keer en ik begon an mijn reis naar Amerika.