103~

Laura PoV
Hij keek me aan alsof hij tevreden was met zichzelf, alsof hij zonet iets goeds gedaan had. oké, het had mijn probleem opgelost, oké, ik haat dat kind, maar misschien... misschien had georg gelijk. Misschien hadden we inderdaad iets gemeen. Het feit dat Tom blijkbaar geen respect meer over had voor vrouwen. Ik staarde hem aan, zuchtte en schudde mijn hoofd. 'Euhm, Laura.. is..is er iets?' vroeg hij zacht. Ik merkte dat Gustav en georg naar de deur sloften, en dat Greg zo zacht mogelijk achter hen aan trippelde. Bill propte Thalia naar buiten. Wat dachten ze dat er zou gaan gebeuren? Dat ik Tom zou bespringen en de kleren van zijn lijf zou rukken omdat hij zijn vriendin had weggejaagd? Of waren ze juist bang dat er zware woorden zouden vallen. 'Laura?' Vroeg Tom weer. Zuchtend draaide ik me naar hem om. 'Wat is er?' vroeg ik kort. 'Dat vroeg ik eerst.' zei hij met een klein lachje. 'Je hebt net nog maar eens bewezen hoe.... respectloos je bent, nog maar eens bewezen dat je na zes jaar nog steeds niet normaal met vrouwen kan omgaan... dat ze nog altijd niets voor je betekenen dan een speeltje dat je om de zoveel keer veranderd. iets waarover je kan wedden.' voegde ik er heel zacht aan toe. Tom gaapte me aan. 'Nee, dat moet je zo niet zien. Barbie, ik .. ik bedoel Barbara... je hebt gezien hoe lastig ze soms is.' zei hij . 'En dat maakt dat jij haar mag behandelen als ... weet ik veel wat tot de volgende keer dat jij weer geil bent.' zei ik snel. Hij knipperde met zijn ogen. 'Nee, het is... ze is jaloers op je daarom... Daarom doet ze zo raar.' zei Tom. 'En raar doen betekent dat jij...' ik vulde mijn eigen zin niet eens aan; hij zou de boodschap wel begrijpen. ik pakte mijn spullen. 'Ga je weg? Ik bedoel, je doet de opdracht toch nog, hé?' vroeg hij snel. Ik zuchtte weer. 'Ik kan niet veel anders, zeg aan Greg en Thalia dat ik thuis verder werk, wil je? dat gaat beter. Over twee dagen, om 2 uur 's middags kom ik terug.' zei ik terwijl ik naar buiten liep, ik nam mijn eigen tekeningen mee.