A ranger/traitor 20

Daarna werd er niets meer gezegd. Miko probeerde stil te zitten, maar naarmate de tijd verstreek werd dat steeds moeilijker. Jager Will leek daar geen last van te hebben, hij zat zo onbeweeglijk in zijn stoel dat iedereen die de grijze jagers minder goed kende zou denken dat hij sliep. Wat natuurlijk niet zo was. Het was al de vraag of ze eigenlijk wel ooit sliepen. De zon kwam boven de horizon uit en scheen door het raam naar binnen.
“Nu je hier toch bent, maak het ontbijt dan maar klaar”, mompelde de jager. Miko die allang blij was dat hij iets om handen had, sprong meteen van zijn stoel.
“Ja, heer jager”, zei hij en deze keer niet alleen uit beleefdheid, hij wilde ook zien hoe de jager erop zou reageren. Deze keer bleef het nog tamelijk jong gezicht echter uitdrukkingsloos. Het zou natuurlijk kunnen dat hij het stilaan gewoon werd.
“Doe maar voor vier.” Hij verwachte zijn vrienden kennelijk ieder moment terug. Dit maakte Miko zo zenuwachtig dat hij de kast nog nauwelijks open kreeg. Het eerste wat hem opviel was een grote voorraad koffie en honing. Voor de rest lag er niets buitengewoon tussen de voorraad van een van de bekendste helden van het koninkrijk. Miko had thuis al zolang hij zich kon herinneren het eten klaargemaakt en het duurde ook niet lang voor hij een eenvoudige maar lekkere maaltijd op tafel had getoverd. Alsof ze het konden ruiken kwamen op dat moment de twee andere jagers terug. Aangekondigd door het opgewekte gehinnik van jagerspaarden.
“Goh, Will het ziet ernaar uit dat je goed voor ons gezorgd hebt”, grijnsde jager Gilan.
“Ja, en dat zonder van mijn plaats te komen. Goed hé.” De twee jongere jagers schoten in de lach. Jager Halt trok slechts een van zijn wenkbrauwen op. De drie grijze jagers gingen aan tafel. Miko stond ongemakkelijk naar hen te kijken. Toen jager Will hem had gezegd voor vier te dekken, had hij er niet bij stilgestaan dat hij bij hen moest zitten om te eten. Dat hij als jonge wees die een heleboel diefstalletjes op zijn naam had staan aan dezelfde tafel zou zitten als drie van de bekendste grijze jagers was gewoon te gek voor woorden. Dat vond hij toch, maar blijkbaar dachten de jagers daar anders over.
En zo zat hij even later naast de legendarische Will Verdrag en tegenover de niet minder beroemde Halt op een stuk brood te kauwen en te kijken hoe de koffie en honing zienderogen minderde.

Als jullie deze grijze jager grapjes te langdradig vinden zeg het dan. zeker niet -> Als je het zegt dan doe ik er wat aan.