Three

Eve Mourningbury
Jess en ik keken elkaar tegelijk aan en schoten toen in de lach. ‘Is dit een grap ofzo?’ Wist Jess tussen het lachen door nog uit te brengen. Ik veegde de tranen van mijn wangen af en toen ging ik rustig door met eten. ‘’Goede grap, ik heb al in tijden niet meer zo gelachen’’, zei ik nog half na hikkend. Gelukkig had ik m’n eten al doorgeslikt, anders was de hele tafel bezaaid met champignons geweest. De vier jongens keken ons licht beledigd aan, maar liepen toen weg, hevig in discussie.
Vermoeid kroop ik mijn bed in en zette ik de tv aan. Het was pas negen uur, maar ik was al doodop. Dus toen Jess en Scottie dan ook voorstelde om nog even naar een kroegje te gaan om wat te drinken, bedankte ik en was ik naar huis gegaan. Jess kennende was ze nog lang niet moe, dus die zou nog wel even doorgaan. Ook niet zo heel lang meer, want altijd als je Scottie mee had, kon je er gif op innemen dat hij om half elf zei dat ie naar huis moest, omdat hij moe was van het harde werken en morgen weer een zware dag zou worden. Soms werd ik een beetje moe van de brave Scottie, maar hij was lief voor Jess en daar ging het om. Ik zette mijn tv uit en ik knipte mijn nachtlampje uit en toen sloot ik mijn ogen in de hoop dat ik het morgen wat langer vol zou houden.
Het was half één en ik sjokte richting Oxford street, waar ik met Jess had afgesproken. Ik wist dat als ik op dit tempo door zou lopen ik minstens een kwartier te laat zou komen, maar dat maakte me niet uit. Altijd als ik met Jess ergens om één uur afsprak ging ik pas om één uur weg en dat wist ze.
‘’Jess’’, riep ik vrolijk toen ik op haar rug sprong en met mijn handen haar haren door de war woelde. ‘’Aawh je bent zo schattig zo’’, zei ik lachend toen ik Jess haar boze gezicht zag.
‘’Hit it bro!’’ Riep ik vrolijk tegen Jess als teken dat ze kon gaan spelen. Ik keek even rond en ik meende even een paar gezichten te herkennen, maar toen ik doorkreeg dat ik moest gaan zingen liet ik het maar voor wat het was. ‘’ Homecoming, I’m coming, My sweet mistake
Summer’s over, hope it’s not too late. I’m pacing, impatient..’’ ‘’Up in my head! Taken back to the sidewalk where we met.’’ Onderbrak een stem me. Ik opende mijn ogen en ik keek naar één van de vier jongens die gisteren naar ons toe waren gekomen. ‘’And carved out our names. Do you remember that?’’ Ik keek de jongen strak aan terwijl hij het lied verder begon te zingen. Wauw wat was hij mooi.
Toen voelde ik een harde trap tegen m’n been aan en keek ik verward op. Jess keek me aan met zo’n blik van come on girl show him what you got. ‘’You’ve got control of me! Is this the end of me? ‘Cause I just can’t cut up the strings. I’m coming back for more, Don’t let your heart go. Please don’t walk away!’’ De jongen keek me glimlachend aan maar begon toch verder te zingen, met zo’n blik van ik krijg je nog wel.