011- Sometimes the heart sees what’s invisible to the eyes

Hij-
Ik weet dat Dean nu bij Olivia is en dat er maar één iemand tegelijk mag zijn maar toch wil ik er heel graag bijzijn als ze bijkomt. ‘Je kan naar binnen, het gaat heel goed met Olivia’ zegt de dokter dan tegen me. ‘Bedankt dokter.’ En hij loopt weg. Voorzichtig klop ik op de deur. ‘Dean?’ vraag ik. Hij ligt vredig te slapen net zoals Olivia. Ik loop naar haar toe en veeg haar haar uit haar gezicht. Ik schrik als ze haar ogen open doet. ‘Hey’ zeg ik. ‘Hoe gaat het met je’ ‘Het gaat..’ zegt Olivia. ‘Maar wat is er precies gebeurd.’ Ik glimlach naar haar. ‘Je struikelde en viel met je hoofd tegen een muur. Je hebt een zware hersenschudding en een gebroken neus. Maar alles komt goed en je mag morgen of overmorgen alweer naar huis.’ Terwijl ik dat laatste zeg ben ik een beetje teleurgesteld. Dit is al snel over als Olivia naar me lacht. Ik lach terug. ‘Wat doe jij hier?’ vraagt Dean. Ik schrik van hem. ‘Ik… Ik mocht binnenkomen van de dokter.’ Stotter ik. Ik kijk in Dean’s ogen. Ze zien er moe uit. ‘Dean, ga slapen of ga naar huis! Je bent echt heel moe.’ Zeg ik bezorgd. Zonder iets te zeggen loopt hij weg. ‘Bedankt’ zegt Olivia zacht. ‘Ik werd helemaal gek van hem! Daarom deed ik steeds alsof ik sliep zodat hij zelf ook ging slapen’ ‘Moet ik ook weg dan?’ vraag ik teleurgesteld. ‘Nee! Ik vind het heel fijn als je blijft!’ zegt Olivia. Ze pakt mijn hand. Ik lach. Als automatisch buig ik voorover. Olivia doet haar ogen dicht. Ik volg. Dan proef ik haar zachte lippen.

Zij-
Ik huil. Hij is weer weg. Zou hij me echt leuk vinden of zoende hij me alleen omdat hij me zielig vond? Ik baal dat hij weer naar school moest. De dokter komt binnen. ‘Olivia, ik ga dadelijk even je oren en ogen controleren en als alles goed is mag je weer naar huis’ Ik word meteen blij. ‘Je mag nog niet naar school en je moet veel rust hebben dus veel in je bed liggen.’gaat de dokter verder. ‘Ok ’ zeg ik blij. De dokter doet een stomme oogtest en een hoortest bij me. Daarna geeft hij mijn kleren aan. Ik trek ze aan. Als ik mijn spullen bij elkaar pak merk ik dat er iemand achter me staat.