*36

Ik draaide me om en knuffelde mijn teddybeer zowat plat. Ik doezelde weg, totdat er iemand op m'n hand stond. Nijdig keek ik wie het was. Het was Logan. "wat doe jij nou?" vroeg ik verbaast en ook een beetje verwijtend. "o ik moest even naar de wc en wou niemand wakker maken, dus deed ik geen licht aan. Maar omdat het zo donker is zag ik niet goed waar ik liep" fluisterde hij en hij keek me verontschuldigend aan. "dus toen besloot je om op mij te gaan staan". Zei ik sarcastisch.  Logan schoot in de lach en zei zacht:"het was niet mijn bedoeling om op je hand te staan, maarja..."Hij kroop in zijn slaapzak en ging goed liggen. Ik ging ook weer liggen en pakte mijn beer weer. Ik had hem nu echt nodig. Ik sloot mijn ogen en dacht dat Logan al sliep, maar opeens vroeg hij zacht:"Naomi? Heet je beer toevallig Dean?" "Ja, ik heb deze beer ook van hem gekregen. Daarom ben in zo aan hem gehecht." gaf ik toe. "Dat moet je zo houden! Je moet niet naar mensen die zeggen dat je te oud bent voor sommige luisteren. Als je een waarde aan iets hebt gegeven, moet je dat niet van je laten afpakken. " zei Logan en het klonk als een gebod. " Dank je, Logan, voor al je begrip en hulp. Dat heb ik echt nodig. " zei ik tegen hem. "Geen probleem hoor! Ik help graag, en al helemaal mensen die het nodig hebben, zoals jij. " Hij gaapte. "Ik ga weer slapen. Slaap lekker, Naomi, en vooral niet vervelend gaan dromen, hè!" zei hij en het leek of hij zijn hand wou uitsteken. Hij aarzelde even, maar stak z'n hand toch uit en aaide even over hoofd. Zo lief! "jij ook lekker slapen!" zei ik en ik glimlachte naar hem. Hij glimlachte zijn perfect glimlach terug, draaide zich om en viel al snel in slaap. Het duurde niet lang voordat ik ook sliep. 

De volgende ochtend werd ik wakker, doordat de rest wanhopig probeerde me niet wakker te maken. Ze fluisterden allemaal en het was super chaotisch, waardoor ik juist wel wakker werd. De geur van pannekoeken kwam me tegemoet. Ik rekte me uit en keek slaperig om me heen. "Goodmorning sunshine!" zei Gabriëla. Iedereen keek opgelucht, alsof ze blij waren dat ze niet meer zacht hoefden te doen. "Lekker geslapen, Naomi?" vroeg Nicole. Ze stond samen met Melody pannekoeken te bakken. "Ehm...nee. Ik heb de hele nacht nachtmerries gehad. " bekende ik. Ik stond op van mijn 'bed' en ging aan tafel zitten, naast Carlos. James, Nicole, Melody en Gabriëla waren nog in de keuken bezig en Kendall zat ook aan tafel. "Tja...ik vraag me af of je daar iets aan kunt doen. " zei Carlos bedenkelijk. "Nee, dat weet ik, maar het is wel gewoon kut om er elke dag weer aan herinnert te worden. " zei ik en ik vocht tegen mijn tranen. Carlos zag het. Hij knuffelde me even en zei:"ik weet dat het niet leuk is, maar het zou ook verschrikkelijk zijn als je hem vergeet. " Daar had hij wel gelijk in. Ik had gelukkig ook weleens 'leuke' dromen over Dean. Alsof het echte herinneringen waren.