4.6 Alisha Jacky Carter

Ik word wakker van een harde klap gevolgd door wat gestommel. Geschrokken kom ik overeind en kijk om me heen. Als ik de kamer zie kom ik iets tot rust en haal even diep adem. Nieuwsgierig waar het lawaai vandaan kwam klim ik mijn bed uit en open de deur van de kamer. Op de gang is het stil. ´Sel´, roep ik voorzichtig. Het blijft nu doodstil. Misschien moet ik bij haar gaan kijken? Wat een onzin eigenlijk, ze kan toch zeker wel voor zichzelf zorgen?
Ik sluit de deur weer en loop naar het kleine balkon dat aan mijn kamer grenst. Het is serieus geweldig om hier bij Selena te zijn en om alle mensen hier in LA te ontmoeten. Ik staar naar de grote stad die voor me ligt. Ik had niet verwacht dat mijn ouders me zomaar zouden laten gaan, maar mijn moeder vond dat ik volwassen en verstandig genoeg was om dit te doen. Door de steken die ik mijn hoofd voel is wel gebleken dat dit allemaal wel meevalt. Op de reling leunend probeer ik alles van gisteravond op een rijtje te zetten.
Eerst het diner. Daarna de surprise tweet van Justin en Selena en ik die bij verschillende clubs langsgingen om wat de drinken. De onmoeting met Demi, een dronken Selena. De verrassing van Justin en dat we het daarna goed gemaakt hebben. Wat overigens heel fijn is. En ik ben blij dat hij nu in LA is. Want eerlijk is eerlijk, ik heb hem gemist de laatste week. En hij is nog maar even weggeweest.
De rest van de avond is een zwart gat, maar aan verschillende foto`s op mijn Iphone te zien moet het wel leuk geweest zijn. We staan er allemaal ontzettend vrolijk op. Zelfs op een foto waar Ryan en ik op de grond liggen lach ik nog altijd. Verder zijn er nog een paar vreselijk gekke foto`s. Misschien is het slim als ik ze verwijder, maar daar zijn ze te grappig voor.
Ik laat mijn Iphone van schrik uit mijn handen vallen als hij begint te trillen. Nieuw bericht van Justin Bieber geeft het scherm aan. We moeten praten. Het is belangrijk xxx. Ik frons mijn wenkbrauwen en vraag me af wat er zo belangrijk kan zijn. Even twijfel ik, maar dan besluit ik hem te bellen. Net voor ik kan bellen wordt ik zelf gebeld. Victoria, waarom zou die me op dit tijdstip bellen? Wacht, hoe laat is het eigenlijk? Mijn roze Ice-Watch zit nog altijd om mijn pols. Half twaalf geeft deze aan. Hoe lang zou ik dan geslapen hebben?
Zodra ik opneem hoor ik iemand aan de andere kant van de lijn huilen. Spontaan krijg ik ook tranen in mijn ogen, iets wat altijd gebeurd als Victoria huilt. Dat werkt zo aanstekelijk op me. 'Hé Vic liefje, wat is er', vraag ik haar. Ik hoor hoe ze het snikken probeert te minderen en uit haar woorden probeert te komen. Er komt een beanstigend gevoel in me naar boven. Wat zou er allemaal aan de hand zijn? Victoria is niet iemand die snel huilt en als ze dan huilt is er ook echt wat vreselijks gebeurd. 'Vic, praat tegen me', zeg ik nu wat duidelijker.
'Me moeder, ze is zo kwaad op me. We hebben echt ontzettende ruzie en ze maakt me uit voor slet en heeft me zelfs geslagen', piept ze aan de andere kant lijn. Ik schrik als ik dit hoor. Ik heb altijd geweten dat het niet goed gaat met haar moeder, dat heeft ze met altijd verteld. Maar dat het tegenwoordig zo erg is. Ik heb er even geen woorden voor.
'Dus ze heeft me uit huis gezet. Mike heeft me opgehaald en ik heb op jou kamer geslapen vannacht. Ik hoop dat je het niet erg vind', zegt ze met trillende stem. Ik voel een steek van medelijden door me heen gaan. 'Vic, neem alsjeblieft het eerste vliegtuig naar LA. Ik weet zeker dat Sel het geen probleem vind. Sms me wanneer je aankomt en we komen je halen. Ik bel Mikie nog'. 'Wat jij wil. Ik hou van je en ik mis je Ali, Nu al', snikt ze nog en dan hangt ze op.
Snel typ ik een bericht terug naar Justin. Sorry, ik heb het druk. Kan niet praten nu, spreek je snel x Ali.

Aahw jullie reactie allemaal zijn echt lief. Elke dag schrijf ik met zoveel plezier aan dit verhaal en ik hoop dat jullie je ook echt in kunnen leven. Dat je kan balen omdat de dingen niet zo gaan als jij wil. Dat je vrolijk bent omdat het juist wel zo gaat. En de tranen in je ogen staan als er wat verdrietigs gebeurd. Dan geniet ik pas echt van een verhaal. Dus ik hoop dat jullie ook zo van dit verhaal kunnen genieten.