Zoveel vragen.

Toen we uitgelachen waren zei Ranless dat het aardig van me was geweest om het voor hem op te nemen. Maar ik wist heel erg goed dat hij er zelfs heel erg blij mee was. 'Is het goed als ik even naar buiten ga? Ik wil het land een beetje verkennen.' ik was erg nieuwsgierig naar hoe het er nou precies uit zag. 'Alleen als je belooft voorzichtig te doen!' ik beloofte dat ik honderd procent zou opletten en ik deed een groene keep om, zo zou ik minder opvallen in het veld. Eenmaal buiten was het zo mooi en zo leuk tussen de dieren dat de tijd wel leek te vliegen. Nog voor ik het wist riep Ranless me voor het eten. Toen ik binnen kwam lag er op tafel weer eten voor een heel leger: Soep, stokbrood, kip en nog veel meer dingen die ik niet eens kenden.
Na het eten vroeg Ranless of ik samen met hem naar de opkomende maan wilden gaan kijken, daar kon ik natuurlijk nooit nee op zeggen.

We stonden zo al minstens tien minuten naar de maan te staren toen een aantal vragen ineens weer door mijn hoofd begonnen te spoken: 'Ranless.. Ik heb een paar vragen.' Ranless keek me aan en zei op een rustige toon: 'Vraag maar raak.' ik keek even naar de maan en vroeg: 'Hoe heet dit land nou eigelijk? Ik herken het uit mijn dromen maar ik zou echt niet weten hoe het heet.' Ranless volgde mijn voorbeeld en keek ook naar de maan. 'Isil Mìrë, wat maan juweel betekent.' hij leek even te twijfelen. 'Jij bent naar dit land vernoemt.' ik keek hem verbaasd aan, ik zou toch zweren dat ik Sarah heten. En wat had dat met maan juweel te maken? 'Ik kan het je niet uitleggen. Dat kunnen alleen je ouders.' ik draaide mijn hoofd weg. Mijn ouders, ja dat was waar ook. Mijn echte ouders hadden geen geweldige indruk nagelaten en mijn pleeg ouders waren vast ongerust. 'Oke.. en ik had nog een vraag...' Ranless keek me afwachtend aan: 'Wanneer mag ik terug naar huis?' dat was blijkbaar een grappige vraag want Ranless kwam niet meer bij van het lachen. Toen hij uitgelachen was bood hij zijn excusses aan en zei: 'Morgen gaan we hier een beetje de boel verkennen en overmorgen wil je moeder, de koningin je graag zien.' ik keek hem geschrokken aan: 'Jij gaat toch wel mee he?!' Ranless knikte alleen maar. 'Kom het is al laat en morgen word een drukke dag.' hij stond op. Ik liep achter hem aan, voor het huisje bleef ik even staan en keek achter me naar die prachtige maan. Was dit echt of droomde ik alleen maar?