My name is..... (FMA- Roy Mustang)

Ik liep met mijn broertje naar huis. We hadden balspelletjes gedaan en tikkertje. Eigenlijk ben ik net iets te oud daarvoor. Ik ben namelijk 19. Maar ja, mijn broertje moet toch met iemand kunnen spelen als al zijn vriendjes op vakantie zijn en onze ouders druk aan het werk zijn.
We stopten bij een stoplicht."Onee-chan! De lucht gaat huilen!" riep mijn zes jaar oude broertje. Ik keek omhoog. Grote grijze wolken kolkten dreigent boven ons."Laten we dan opschieten als het stoplicht op groen springt!" zei ik. "Oke! Dan doen we een wedstrijdje!" zei mijn broertje met een brede glimlach.
Een plotselinge harde windvlaag blaasde de bal uit de handen van mijn broertje. "Ah! Kom terug!" riep mijn broertje en rende erachter aan. Ik stond als in shock. Er kwam een auto aan. Ik rende naar mijn broertje en duwde hem aan de kant in de armen van iemand die aan de overkant stond. Daarna..... een harde klap.


ONEE-CHAN!!!!



Ik schrok wakker en zag een bruin plafond. 'Waar ben ik? Wat is er gebeurt?' Ik greep naar mijn hoofd en probeerde het me te herrineren. 'Ik...weet het niet meer.'

"Gelukkig je bent wakker!" zei een stem opgelucht vanaf mijn linkerkant. Ik draaide mijn hoofd om en zag een man in een blauw leger achtig uniform met kort warrig zwart haar. "Wie ben jij?" vroeg ik. "Mijn naam is Colonel Roy Mustang. Maar wie ben jij als ik vragen mag? Ik weet niks van je behalve dat ik je gisteren zwaargewond in een steegje hebzien liggen. Ben je door iemand aangevallen?" vroeg hij. "Ik.....kan me niks herinneren." zei ik. "Oh, das jammer. Weet je je naam nog wel?" vroeg hij. Ja die wist ik nog wel. Dat was eigenlijk ook het enige wat ik me nog kon herinneren. "Mijn naam is Sarah Waterflower." zei ik. "Mag ik vragen waar ik ben?" vroeg ik. "Je bent in mijn huis. Ik heb je hierheen gebracht en de wonden op je bosrt en rug verzorgt." zei hij. Ik bloosde en raakte het verband bij mijn borst aan. "J-Je hebt me dus.......naakt gezien?" vroeg ik. "Ik had niet echt een keus of wel?" zei hij terwijl ook hij een beetje bloosde. "In ieder geval je kunt denk ik beter hier blijven totdat je je geheugen weer terug hebt." zei hij. "Ik wil hier niet zomaar blijven! Ik zal in de weg lopen daar ben ik zeker van!" zei ik. "Waar wil je anders heen dan?! Het spijt me dat ik het zeg, maar er zijn hier nou niet echt werknemers die meisje met geheugenverlies aannemen." zei Roy geïrriteerd. "Kan ik dan op zijn minst iets doen waardoor ik je kan terugbetalen?" vroeg ik. "Nou ik zoek al een tijdje een nieuwe huishoudster." zei Roy.

Zo gezegd zo gedaan. Ik begon het huis van Roy te onderhouden. En zorgde ervoor dat hij goeie maaltijden at in plaats van dat hij zowat elka dag naar een restaurant ging.

Zonder dat ik het eigenlijk door had begon ik me steeds meer aangetrokken te voelen tot Roy. Ik kon het niet goed plaatsen, ik kon het ook niet met woorden omschrijven. Ik kon alleen zeggen dat hij enorm dierbaar voor me werd.

De tijd ging snel en al gauw was het bijna kerstmis. Ik was samen met Gracia en Elisia cadeautjes aan het uitzoeken. Ik had ze leren kennen nadat Hughus Roy had verast met een verassingsbezoek. Hij had me direct foto's laten zien (daar kun je ook moeilijk omheen komen).
Terwijl Elisia blij stond te wijzen naar elk knuffelbeest dat ze zag stond ik te peinzen wat ik nou moest kopen. Ik besloot Roy een sjaal te geven. Nu moest ik alleen nog uitzoeken welke. Eigenlijk wou ik hem een zwarte sjaal geven. Maar waar ik ook keek ik kon alleen maar zwarte sjaals met kerstballen of sneeuwklokjes vinden. Ik zuchte "Waarom maak je er zelf dan niet gewoon een?" vroeg Gracia. "Ik kan niet breien." zei ik. "Ik wil het je wel leren hoor." zei Gracia. "Echt waar? Bedankt!" zei ik en kocht zwarte wol.

Nadat we alle andere inkopen zoals kerstkleding hadden gedaan gingen we naar het huis van de familie Hughus. Daar leerde Gracia me breien. Telkens als Roy er niet was of naar zijn werk was ging ik naar Gracia om verder te gaan. Zodat de sjaal op tijd af zou zijn.

Eindelijk was het zover 1ste kerstdag. Mijn sjaal was af. Ik liep samen met Roy naar het huis van de familie Hughus. Daar aangekomen trok ik mijn jas uit. Ik droeg een zwart jurkje dat tot net boven mijn knieen kwam mijn haar had ik opgestoken.
Het kerstdiner was gezellig. Het eten gemaakt door Gracia was overheerlijk zoals altijd. Ed werd nog een paar keer boos om de bekende reden en Elisia zorgde voor nog wat schattige momentjes. Het cadeautjes uitdelen was wel wart spannend voor mij. "Oke eens kijken. Dit pakje is voor Roy!" zei Hughes die het pakje naar Roy toe gooide. Roy ving het op en maakte het pakje open. Hij haalde er een effe zwarte sjaal uit.
Ik staarde naar de grond en bloosde een beetje. "Bedankt kerstman." zei hij en deed de sjaal om.

Na het kerstcadeautjes uitdelen lag Elisia vredig te slapen tussen al haar nieuwe speelgoed en besloten Roy en ik om naar huis te gaan. Ed en Al zouden bij de familie Hughus blijven slapen.

Bij Roy's huis aangekomen deed Roy de deur open en stapten we naar binnen.

Homonculus POV"
"Ze zijn er weer Lust!" zei Glutonny. "Ja je hebt gelijk." zei Lust. "Mag ik haar opeten?""Tuurlijk ze is toch niet belangrijk. Onze missie was om haar voorgoed uit de weg te ruimen zodat we makkelijker bij het mensenlijk offer kunnen komen." zei Lust het goede moment afwachtend.

Sarah's POV:
Ik liep naar binnen en hing mijn jas op. "Sarah." zei Roy. "Ja, wat is er?" vroeg ik. "Ik heb nog een cadeautje voor jouw." zei hij. "Wat dan?" vroeg ik. Roy pakte wat uit zijn zak en hield het boven ons hoofd.
Miseltoe.
"Ze zeggen dat als degene die hieronder staan elkaar kussen ze dan voor eeuwig samen zullen zijn." zei hij licht blozend. Ik bloosde nu ook.
Roy kwam dichterbij ik deed mijn ogen dicht en voelde zijn lippen op de mijne. Roy liet de miseltoe vallen en hield me stevig vast. We lieten elkaar los en keken elkaar aan.
Ik glimlachte.

Een allesvernietigende pijn ging plots door mijn borstkast. Ik keek naar beneden. Een langwerpig zwart ding boorde zich door de plek waar mijn hart zit. Ik zag de geschrokken blik in Roy's ogen, hij schreeuwde mijn naam begon zelfs te huilen.

SARAH!!!!!

Ik schrok wakker en zag een wit plafond. "Oh gelukkig je bent wakker!" riep mijn moeder. "We waren zo bang dat je zou bezwijken aan je verwondigen!" zei mijn vader. "Onee-chan!" huilde mijn broertje. En ook ik huilde. 'Het was een droom.'de tranen stroomden over mijn wangen.
'Het was een droom.'


Ik zat in de ruimte waar patienten hun familie ontmoeten als ze niet moeten blijven liggen. Ik zat daar in een rolstoel met een breiwerkje in mijn handen. 'Wat cool dat je zoiets kan leren van een droom.' dacht ik met een scheef glimlachje. "Wat ben je aan het breien?" vroeg iemand. Ik draaide mijn hoofd en viel bijna uit mijn rolstoel van verbazing. Naast mij stond een iets jongere versie van Roy Mustang. "E-En sjaal." zei ik. "Maak je hem voor iemand?" vroeg hij. "Nee, niet voor iemand in het bijzonder." zei ik. "Wil je hem dan voor mij maken?" vroeg hij. "Tuurlijk. Hoe heet je?" vroeg ik. "Mijn naam is Roy. Roy Scarlet." zei hij. "En de jouwe?"

"Mijn naam is Sharon Waterflower."