Chapter Fifty-Three,

Elise's pov

Twee uur na ik heb gebeld is mijn moeder er nog steeds niet. Het duurt me echt te lang. Ik pakn de telefoon en bel opnieuw. 'Hallo?' 'Mam, waar blijf je?' vraag ik. 'Eh, sorry, ik heb bezoek, lieverd. Ik kom morgen wel langs.' zegt mijn moeder snel om mij weg te krijgen. 'Dacht het niet. Ik kom wel naar jou.' ik goor te telefoon op de bank en trek mijn jas aan. Ik loop naar het treinstation en neem de trein naar Amsterdam. 'Oh kom op! Vertraging?' roep ik tegen de conducteur. 'Het spijt me mevrouw. Het is maximaal dertig minuten wachten.' Ik loop weg en ga chagerijnig op een bankje zitten. 'Elise!' hoor ik iemand roepen. Ik kijk rond en zie Maya staan. Ik zwaai en ze komt naar me toe gerend. Ik geef haar een knuffel. 'Hoe was het in Londen?' vraagt ze gelijk. 'Het was echt helemaal niets. Alleen het pretpark was leuk.' 'Oh oh. What happend?' vraagt ze. Ik zucht en vertel haar het hele verhaal. 'Ai...' is alles wat ze na de tijd zegt. 'En nu ga ik naar mijn oh-zo-leuke moeder om de waarheid te horen.' vertel ik. 'Ja, dat snap ik. Maar, wat nou als ze nu weer gaat liegen. Dat heeft ze nu al vaak genoeg gedaan.' zegt Maya. 'Daar had ik nog niet aan gedacht.' Een condusteur loopt naar me toe. 'Mevrouw, de trein vertrekt.' Ik scrhik en sta snel op. 'Maya, ik moet gaan. Ik bel je nog wel.' ik geef haar een knuffel en ren dan de trein in.
Het duurt even maar dan ben ik er ook eindelijk. Ik loop van het station naar haar huis. Ik bel aan. Ik hoor wat gepraat maar ik het net niet verstaan. 'Oh eh, Elise, je bent er echt.' zegt mijn moeder verrast. 'Jup.' zeg ik. 'Mag ik naar binnen?' Ze knikt 'Wacht maar even in de keuken.' ze loopt de woonkamer in. Ik hang mijn jas op en loop door de gang. Ik hoor mijn moeder praten met een bekende stem. Ik ben nogal nieuwsgierig dus ik kijk langs de deur naar binnen. Mijn ogen worden groot van verbazing. Ik gooi de deur verder open. 'Wat doe jij hier?'