It's not a game! [4]

Jay POV.

'Wat wou je nou gaan doen?' Vraag ik haar, eigenlijk weet ik het al lang. 'Ik wou graag zien... wat jij allemaal kan.' Verlegen kijkt ze me aan. Ik trek een wenkbrouw op. 'Weet je dat zeker?' Ik krijg een klein knikje als antwoord. Ik haal mijn schouders op. 'Wat jij wil.' Ik plof op het gras neer. En Puk gaat naast me zitten. 'Nou euhm.. Ik kan gedachten lezen.' Ze kijkt me aan. 'Maar dan weet je al de hele tijd wat ik denk! Ik..' Begint ze hysterisch. 'Puk, chill. Ik heb nog nooit je gedachtes gelezen.' Dat was gelogen.
'Wat denk ik nu dan?' Zegt ze ongelovig. Ik hoop dat hij het niet weet! Ik krijg een grijns op mijn gezicht. 'Je hoopt dat ik iets niet weet..' Ik kijk haar nieuwsgierig aan maar merk dat ze er niks over los wil laten. 'En wat kan je nog meer? Ik staar haar diep in haar ogen aan en zie tranen over haar gezicht stromen. 'Stop! Jay!' Ik lach en wend mijn blik af. 'Dus.. je kan emoties beheersen.. Jezes.. Wat kan je nog meer.' Ik haal mijn schouders op. 'Nou gewoon het gebruikelijke. Snel rennen enzo.' Ze knikt.
Ik zou ook wel een vampier willen zijn. 'Wat!?' Verschrikt kijk ik op. 'Nhee! Puk, dat.. dat mag je niet denken. Je weet niet half hoe vreselijk het is!' Ze kijkt me aan. 'Wat nou als ik het wil?' Ik schud mijn hoofd. 'Ik ga je toch niet bijten.. Nee, dat doe ik je niet aan.' Boos kijkt ze voor zich uit. 'En je vader dan? Of je moeder. Of een van je zussen? Die kunnen het ook doen.' Ik staar haar aan. Hoe dom wil je zijn? Wie wil er nou in godsnaam een vampier zijn? Een diepe zucht ontsnapt uit mijn mond. 'Puk, denk eens na!' Ik begin steeds bozer te worden. 'Je kent ze niet eens! Je weet niet hoe het is om iemand te bijten. We kunnen je vermoorden als we dat doen! Straks kunnen we ons niet beheersen en drinken je leeg!' Ik zie haar verschrikt achteruit kruipen. 'Jay.. doe even rustig.' Ik zucht en spring overeind. 'Het is al laat. Kom, we gaan.' We lopen nog even met zijn 2en maar dan splitsen we. Ik dieper het bos in en zij richting de stad.