0. Prologue

We waren perfect voor elkaar gemaakt, zei mijn moeder altijd. Yeah, sure, dacht ik dan bij mezelf. Het was allemaal begonnen op een middag waarop ik besloot op een koor te gaan. Daar had ik het uiteindelijk vreselijk naar mijn zin, maar haar had ik daar ook ontmoet. We werden goede vrienden, ik kon het goed met haar vinden. Mijn ouders, en ook de rest van mijn familie, plaagden ons door te zeggen dat we een goed koppel zouden zijn. Iedereen had ook verwacht dat we uiteindelijk wel verkering zouden krijgen, en ze hadden gelijk gekregen.

We stonden achter de bibliotheek, in het donker. Ik had om negen uur thuis moeten zijn, maar de kerkklok sloeg al tien keer. Maar ik zou haar niet laten gaan voordat ik verkering had met haar. Voorzichtig vroeg ik haar: ‘Wil je... wil je misschien...’ Hoopvol keek ze me aan, we stonden tenslotte al anderhalf uur tegen elkaar aan gedrukt, in de herfstkou. ‘...misschien... verkering met me?’ Het hoge woord was eruit. ‘Ja, ja natuurlijk!’ antwoordde ze gretig, en verbaasd tegelijk, alsof ze het niet aan had zien komen. Voorzichtig kwamen onze hoofden dichter naar elkaar, en we kusten. Het was in alle opzichten een eerste kus: Zijdezachte lippen, een bom vlinders en een hoop vuurwerk.

In het begin waren we ook echt het perfecte koppel, we waren cute samen en smsten veel (mijn hele spaarrekening was binnen twee maanden leeg, terwijl daar een paarhonder euro op stond). Maar door de maanden heen verwaterde het smscontact, en het fysiek contact uiteindelijk ook. Ik had echt van haar gehouden, maar het was over nu. Ik hield niet meer van haar. Nu was het enige probleem nog, hoe vertel ik het haar? En daar heb ik lang over na moeten denken.

Mijn goede vriend, Kees, was er altijd voor me geweest, en ik voor hem, maar na onze ergste ruzie in maanden bleven we nog wel vrienden, maar vertelden we elkaar niets diepgaands meer. We hadden een hoop lol, maar daar bleef het ook bij. Gelukkig was ik op een goede dag in gesprek geraakt met een meisje, waarmee ik tekenles volgde op school. Laten we haar Ilse noemen. We wisselden onze msn’s uit, en langzaam maar zeker kregen we een goede band. Op school niet echt, want daar zagen we elkaar nauwelijks, maar op msn kregen we echt een hechte band. Zij vertelde mij haar probleem, haar vriendje had het uitgemaakt, en ik vertelde mijn probleem aan haar, dat ik niet meer van mijn vriendin hield. Laten we mijn vriendin maar de naam Gerdine geven. Ik hield niet meer van Gerdine, en één van de problemen was, dat mijn ouders ons al helemaal zagen als het perfecte koppel, net als de rest van de familie. Ik zat zwaar in de problemen, raakte pornoverslaafd (eerst hetero, daarna homo, gewoon omdat ik nieuwsgierig was) en sociaal ontheemd (om het maar even dramatisch te zeggen).

Op een dag (het lijkt wel een sprookje...) zat ik in mijn eigen klas, een saaie engels les te volgen, toen mijn ogen afdwaalden van de lerares, en bleven steken op een jongen. Hij was net in lachen uitgebarsten, en hij zag er ongelofelijk hot uit, zo van de zijkant, zijn ogen dicht van het lachen. Zijn kledingstijl was gewoon perfect. En Gottogott wat had hij een perfect gezicht, met ogen waarin je jezelf kon verdrinken totdat je stikte in je ademnood. Ik dacht dat het gewoon een random gedachte was, en zocht er weinig achter, wilde er weinig achter zoeken misschien. Man wat was ik naief toen.

Ik kon het verdere van de dag mijn ogen niet van hem afhouden, hoe hij liep, hoe hij omging met zijn vrienden, en hoe hij lachte. Zijn lach was perfect, stoer, mannelijk, aanstekelijk, en ga zo maar door. Toen ik thuiskwam besefte ik het: Ik vind hem leuk. Verward liet ik me op mijn bed ploffen, stopte muziek mijn oren in en verdreef alle lastige gedachten. Ineens zag ik dat Ilse online was, en ik besloot te vertellen dat ik verliefd was. Ik vertelde niet op wie, gewoon alleen dat ik verliefd was op iemand. We kregen een heel gesprek waarin ze uiteindelijk vroeg wie de gelukkige was... Het zweet stond in mijn handen, ik durfde haar niet te vertellen dat het een jongen was. Uiteindelijk, na veel aandringen, vertelde ik het. Ze reageerde een soort medelijdend, niet te veel, niet te weinig, gewoon genoeg. En daar was ik blij om, ik voelde me meteen opgelucht, dat iemand ervanaf wist.
Er gingen maanden overheen, maanden waarin ik me staande hield door middel van gezelligheid met m’n vriend, gesprekken met Ilse, Gerdine ontwijken en de hyvespagina van Troy. Ik fantaseerde over hem, hoe hij me vol op m’n bek pakte. Hoe hij mijn hele lichaam streelde als ik in zijn armen lag. Hoe ik geil naar hem zou knipogen waardoor hij me keihard van achter zou willen nemen. Maar dan realiseerde ik me dat ik alleen maar aan het dagdromen was en zuchtte ik weer diep. Mijn ouders zag ik alleen nog met het avondeten en mijn zusje af en toe in de woonkamer, maar daar hield het contact tussen ons wel een beetje op. Ik kreeg steeds meer ruzie met mijn vader, had totaal geen social life, een met drie cent gevuld spaarvarken en een vriendin waar ik niet van hield. Kon het nog erger?

Ja dus. Mijn ouders hadden besloten dat Gerdine maar eens mee moest om de familie te onmoeten tijdens een verjaardag van mijn overgrootoma. Het was het feest van het jaar, in een grote, gezellige bedrijfshal, maar het idee dat Gerdine meeging verpestte alles. Uiteindelijk werd ze supergoed ontvangen door mijn familie, en iedereen was meteen verkocht door haar geweldige persoonlijkheid. Shit!

Het was op een zondag, toen de kerk afgelopen was (mijn ouders zijn christelijk), dat ik haar zoals gewoonlijk thuisbracht. ‘Vertel me je problemen nou eens!’ vroeg ze. Het was meer een bevel dan een vraag. Ik vertelde nooit mijn problemen aan haar, terwijl ze wel alles tegen mij vertelde. In de loop van de maanden was het meer een relatie van één kant geworden, eigenlijk. ‘Ik... ik zit met van alles. Ik...’ Ik slikte even. ‘Ik hou niet meer van je. Nee, ik hou nog wel van je, maar meer als in... een vriendin.’ Ze barstte in snikken uit, en ik troostte haar. Nadien hadden we een goed gesprek en besloten we het uit te maken. Dat was mijlpaal één, op naar de volgende: mijn ouders vertellen dat het uit was, en dan contact leggen met Troy!

Ik wilde een kat! M’n zusje had namelijk een hond, vijf parkieten, drie kippen en een konijn. Dus ik wilde ook een dier, een kat. M’n vader ging er meteen tegenin, hij heeft namelijk vogels in een kooi in de achtertuin en haat katten, dus hij verbood me een kat te kopen, punt uit. We zaten in de auto op weg naar oma, voor haar verjaardag. Iedereen in de auto was nu zo’n beetje kwaad op elkaar, en er heerste een gespannen sfeer. ’T Is trouwens uit, tussen mij en Gerdine,’ zei ik alsof het de normaalste zaak van de wereld was. ‘Wat??’ schreeuwde mijn vader door de auto, en hij gooide zijn stuur om, waardoor we bijna tegen een andere auto reden en in de sloot belandden. ‘Net zoals ik zeg, het is uit,’ zei ik kalm, maar van binnen gierde de adrenaline door mijn lijf. ‘Die had ik niet aan zien komen,’ zei mn moeder na een tijdje, en m’n vader startte de auto weer terwijl hij zuchtte. Zo, dacht ik triomfantelijk, dat hadden ze gewoon even verdiend.

Jammergenoeg voor mij ging ik naar HAVO, terwijl Troy op het VWO bleef. Kutschool...