Bad Dreams...

Ik loop door het bos. Het is er donkerder dan ooit. Er hangt alweer een dikke mist. Ik zie haast geen hand voor ogen struikel soms over een boomwortel. Ik hoor iemand huilen. "Fay help me toch! Straks is het te laat. Straks zullen jullie leven in duisternis. Hel..p ...e. Sleu... vijf ... element... ...ast... My...a. Jij... enige..ie...ka..elpe......" Ik kijk om me heen. "Wat is er dan?" schreeuw ik in de dikke mist. "boek... ou...d... hui... huis.... all... wat j.... mo...moet wete..." Ik kijk om me heen. In de verte zie ik iemand staan. Het is een meisje, misschien iets ouder dan ik. Ze zit vast tussen twee bomen. En er staat iemand voor haar. Maar dat lijkt niet op een mens. Meer op een schaduw, de duisternis zelf. Ik hoor een kwade lach en dan draait de duisternis zich om. En is ineens weg. Ik loop naar het meisje toe en zie dat ze een oude middeleeuwse jurk aan heeft. Ze kijkt om en ik zie blauwe ogen en bittere tranen. "Pas...op achte... ...e" Zegt ze. Ik kijk om en zie een kwade grijns. Ik gil.



Met wijd open ogen zit ik rechtop in mij bed. Wat betekende die droom? Ik kijk naar mijn wekker. Het is precies twaalf uur ’s nachts. Ik hoor mijn deur open gaan. "Stella?" vraag ik aan de halfopen deur. Ik hoor het geluid van zacht ruisende rokken. Er loopt snel iemand langs de deur. Ik zie nog snel een paarse jurk, zwarte mantel en bruine krullen. ‘Nee, dat is Stella niet. Stella is blond’. Ik kijk nog even ingespannen naar de deur. Maar ik zie verder niks meer. Ik kruip langzaam uit mijn bed en loop naar mijn deur. Voorzichtig doe ik hem een stukje verder open. "Hallo?" Vraag ik voorzichtig aan de donkere gang. Ik zie nog net een paar bruine krullen de hoek van de trap omgaan. Ik loop voorzichtig mijn deur uit. "Hallo?" vraag ik nog een keer. Ik hoor een stem fluisteren ‘Kom, kom alsjeblieft. Help me’ Ik loop naar de trap. Beneden aan de trap staat iemand die half over de schouder kijkt en dan weg is. Ik schrik me te pletter. Ik loop de trap af. Sommige treden kraken een beetje. Normaal vind ik dat niet erg, maar in deze situatie wou ik dat ze nooit hadden gekraakt. Eenmaal beneden kijk ik rond. Bij de deur zie ik weer die verschijning staan. Ze wijst naar de deur en loopt er doorheen. Op blote voeten schuifel ik ook naar de deur toe. Ik pak de klink vast. Dan springen de lampen aan en roept een stem. "En wat mag dit betekenen?" Ik draai me verschrikt om en kijk recht in de ogen van Clair. "Uh. Ik euhm... Hoorde iets buiten. En eh, wou gaan kijken." "Waarschijnlijk was het gewoon kat." zegt Clair nors. "Euh ja. Kat" stotter ik. Ik kon mezelf wel voor mijn hoofd slaan. "Mooi zo. En dan nu weer naar boven." Zonder Clair aan te kijken loop ik de trap weer op. Ik hoor dat beneden de lichten weer uitgaan. Ik kruip mijn bed weer in. ‘Laat ik maar gaan slapen’ denk ik. ‘Morgen is het zaterdag en ga ik eens in het bos rondkijken’