No More Sweet Goodbyes [Akatsuki] ~2~

Lowl = Life
[Yume pov]. Samen lopen we verder. 'Heb honger' gaap ik. 'Ga dan eten' mompeld Asuna. 'Jij hebt makkelijk praten jij hebt alles opgegeten vreetzak' grinnik ik en sla op haar buik. 'Vind je dan dat ik dik ben'. Even zucht ik. 'Naee tuurlijk niet'. Ze kijkt me aan. 'Kom we gaan eten heb honger'. 'Oke dan' zegt ze en volcht me. En ze is niet de enige die mij volgt. Ik draai me om. Het enige die ik zie is Asuna die me aankijkt. 'Tis er' vraagt ze. 'Niks'. We lopen verder. Onderweg pakt Asuna stiekem een appel. Grijzend hou ze hem voor mijn neus. Snel pak ik de appel en neem een hap. 'Jij ook' vraag ik met mijn mond vol. 'Nee dank je' lacht ze. Ze doet mijn mond dicht. 'Muts' krijg ik er net uit. 'Naja Kreng' zegt ze 'boos'. Melig ren ik weg. 'Hier komen kreng' roept ze me melig na. 'Trut' gil ik naar haar. Ze neemt een sprong en vliegt op heel iemand anders dan mij. De jongen kijkt haar raar aan. 'Woehaaa vlieg' gilt ze en rent me voorbij. 'Jij ook altijd met je insectenvrees' lach ik keihard. Ik zak in elkaar van het lachen. Ze komt lachend naast me zittenm.