Een vreemde ontdekking

Na een paar uur rond te hebben gehangen in het winkel centrum begon ik me af te vragen hoe laat het was. Ik zag een klein cafetje, zo te zien was het nieuw want er zatten maar een paaar mensen binnen. Ik liep rustig naar binnen, iets zei me dat ik hier nog vaker zou komen. 'Pardon meneer, zou ik u wat mogen vragen?' De man aan de bar draaide zich om: 'Wat je maar wilt jonge dame.' deze man beviel Sarah niet zo, hij leek op zo een man uit griezel verhalen. 'Weet u misschien hoe laat het is?' ik merkte dat er mensen me aankeken maar besloot te doen alsof ik het niet merkte. 'Het is al bijna zeven uur' de man keek even naar achter. 'Dank u wel, tot ziens.' ik draaide me om maar besloot de man in de gaten te houden, dat was niet erg moeilijk. Ik had mezelf geleerd op mijn zintuigen te vertrouwen dus als mijn oren wat hoorde geloofde ik dat meteen. Ik zag een man helemaal achter in het cafe zitten, hij keek me strak aan. Ik vond hem maar raar, hij had een zwarte jas aan en kleren die wel leken alsof ze al meer dan 100 jaar bestonden. Ik liep het cafe weer uit. En leip rustig naar huis, ik wilde mijn ouders niet bezorgd maken. Al verdiende ze het wel!

Thuis gekomen begon mijn moeder meteen allemaal vragen te stellen. Ik gaf op alles rustig een antwoord tot ik die ene vraag hoorde, die vraag die ze nooit had moeten stellen: 'Hoe durfde je boos op Tim te worden?' ik keek mijn moeder strak aan en zei eerst rustig: 'Ik werd niet boos.' mijn stem sloeg over toen ik vervolgde: 'Ik zei alleen dat ik prima voor me zelf op kan komen!' dit klonk al een stuk kwader. 'Is dat zo? Doe dat dan is een keerteje!' Dat was de druppel. Dit had ze nooit mogen zeggen, mijn ogen werden groot van woede. 'Best wil je dat ik dat doe?' nog voor ik was uit gepraat rende ik naar mijn kamer en deed de deur op slot. Ik zette mijn muziek kei hard aan en ging op mijn bed liggen. Zo viel ik een slaap.

Ik droomde over het zelfde land zoals altijd, langzamer hand begon ik me af te vragen of deze dromen niets betekende. Ineens gebeurde er iets geks, een vreemde stem zei: 'Woede is niet goed voor je! Vertrouw vanaf nu op mijn geschenk en je zal altijd het juiste doen.' Na deze zin schrok ik wakker. Wie was dat geweest en welk geschenk? Ineens voelde ik wat in mijn hand prikken, het was een ring. Hij was prachtig! Hij was versiert met zwarte steentjes en in het middden was zat een grote zon. De ring zelf was van puur goud. Dit was het geschenk waar de man over had gesproken!Sarah dacht na over de stem, die stem kwam haar vaag bekend voor. Ze had hem eerder gehoord. Ze besloot de muziek uit te zetten en naar beneden te gaan. Iedereen sliep nu toch al dus kon ze even rustig wat eten en over de vreemde gebeurtenissen nadenken.