It's like being needled

Nadat ik nog zo'n honderd keer door Beth werd aangevallen waren we naar binnen gegaan want we kregen er genoeg van. Toen ik de woonkamer binnenkwam stond Beth te rommelen in de vriezer. 'Hebben jullie zin in ijs?' vroeg ze. Ze wachtte niet op een antwoord en drukte ons allebei er in in de handen. Ik ging ging op de sofa zitten en keek naar Beth die met drie verschillende smaken op het tapijt zat. Eerst likte ze aan de aardbijsmaak, daarna de chocoladesmaak en toen de vanillesmaak. Zo likte ze haar ijsjes op. Romeo kwam naast me zitten en trok zijn knieën op. Hij en ik hadden chocolade, ik was werkelijk verslaafd aan chocolade. Mijn blik flitste langs Romeo maar bleef haperen. Een beetje ijs gleed langzaam langs zijn lippen. Het gleed langs zijn mondhoek naar beneden richting de kussens van de sofa. Nog net voor het van zijn kin druppelde likte hij het met een snelle beweging weg. Ik kreeg rillingen. Hij maakte me echt gek. Trillend stond ik recht. 'Marco, wat is er aan de hand?' vroeg Romeo. 'I-ik...ik heb frisse lucht nodig' zei ik en ik snelde de kamer uit, naar de gang en toen naar buiten. Ik sloeg de deur dicht en liet me langs de muur naar beneden schuiven. Ik hoorde hoe de deur weer opende. Beth kwam naast me zitten. Ze nam het ijsje van me over en keek me met een bezorgd gezicht aan. 'Marco, zo ken ik je helemaal niet.' zei ze bezorgd. 'Joh, valt het op?' zei ik sarcastisch. 'Wat is er wel met je?' vroeg ze. 'Hij maakt me gek' zuchtte ik wanhopig. Beth wilde er net iets over zeggen maar het getril van mijn gsm snoerde haar de mond. Voor ik hem uit mijn jas kon halen griste zij er hem uit. Ze las het bericht. 'Het zit je echt niet mee' zei ze. 'Hoezo?' vroeg ik. 'Je vader blijkt nog een eindje op zakenreis te zijn en je moeder is hem achterna tot maandagmiddag' zei ze. Ik zuchtte en liet mijn hoofd hangen. 'Niet zo sip' probeerde ze me op te beuren. 'Makkelijk gezegd, jij bent nooit alleen' gromde ik. Het bleef een eindje stil. 'Kom, laten we naar binnen gaan' stelde ze voor. 'Moet ik echt mee?' vroeg ik. Ze begreep me. 'Hoezo, hij maakt je gek? Waardoor?' vroeg ze. 'Gewoon, door zichzelf te zijn' zei ik. 'Auwts' antwoordde ze daarop. 'Inderdaad, het is net alsof ik geprikt word' zuchtte ik. 'Ideetje!' riep Beth opeens uit. 'Vraag of Romeo soms zin heeft om van vrijdag tot maandagmiddag te komen logeren' stelde ze voor. 'Ik weet het niet hoor' zei ik twijfelend. 'Gewoon proberen' drong Beth aan. 'Oke dan' stemde ik toe. De deur ging open. 'Gaat het wel?' vroeg Romeo alsof het zijn schuld was. Dat was het ook maar niet kwaad bedoelt natuurlijk. 'Het gaat prima met hem' zei Beth. 'Hij was gewoon wat duizelig' loog ze. 'Laten we gaan' stelde ik voor. Romeo knikte en ik stond op.
Opweg naar huis zeiden we niet veel tegen elkaar, of eigenlijk gewoonweg niets. We kwamen aan mijn huis en we bleven even staan. 'Euh...Romeo, ik vroeg me af of je zin had om van vrijdag tot maandag bij mij te komen logeren' zei ik aarzelend. 'Mijn ouders zijn alweer niet thuis en ik voel me nogal eenzaam enzo' ging ik verder. 'Lijkt me leuk! Ik zal het vragen' zei hij vrolijk en hij glimlachte. Die glimlach was zo mooi maar toch voelde het aan alsof ik weer overal geprikt werd. Ik voelde me net een Voodoopop. Ineens had ik door dat Romeo al opweg was naar zijn huis. Ik zuchtte en ging naar binnen. Ik voelde dat dit weer een lánge nacht ging worden.