097~

Georg poV
het was een hele verandering om Laura te zien glimlachen. ik haalde haar stick uit mijn jaszak. 'MOest ik nog terug geven.' zei ik zacht. Ze knikte en stak de usb-stick weg. 'Je wil het niet toegeven, maar je mist vroeger.' zei ik, ik wist niet waar ik het haalde, het was een plotse ingeving, gekoppeld aan haar gedrag van vandaag. Misschien wou ze heel graag nee zeggen, maar ze knikte. 'Soms.' zei ze zacht. ik knikte. 'Het ... hoe meer ik je bezig zie, hoe duidelijker het wordt.' zei ik. ze keek me raar aan en haalde haar schouders op. 'Vergeet niet dat ik je een hele tijd lang door en door heb gekend.' zei ik met een lach. 'Misschien toen, maar ik zeg het je, in 6 jaar kan iemand heel erg veranderen.' zei ze zacht. Ik kon verkeerd zijn, maar ze klonk verdrietig, en bijna weemoedig. 'Ja, Tom is...' ik stopte, het was vrij duidelijk aan haar gezicht dat ze die naam liever niet te veel hoorde vandaag. 'Oké, nu we even tijd hebben, kunnen we bijpraten. Laatst in de disco was je niet echt in de Mood.' zei ik zacht. 'Waarom zou dat toch zijn?' vroeg ze op een sarcastische manier.

Laura PoV
'Wat wil je weten?' vroeg ik zacht. 'Wat is er allemaal veranderd?' vroeg hij zacht. ik knipperde met mijn ogen. Wel, als ik daarop zou moeten antwoorden, zouden we hier nog een hele tijd zitten. 'Ik, mijn leven, jullie en jullie populariteit.' zei ik zacht. Hij glimlachte. 'geloof ik best.' zei hij lachend. 'Waarom ben je niet met de rest mee? Gregory zal zo teleurgesteld zijn.' zei ik lachend. 'Hmm... omdat ik het niet over mijn hart kon krijgen om jou alleen te laten gaan, en omdat we al een tijdje niet meer hebben kunnen babbelen.' zei hij , maar aan zijn blik kon ik zeggen dat het waarschijnlijk Gregs overenthousiasme was die hem extra aangemoedigd had. Ik glimlachte, Jammer voor Greg, maar het kwam maar van 1 kant...