•8•

Ik zuchtte, ‘Vraag maar raak. Alles wat je wilt weten.’ Zei ik tegen de twee jongens. ‘Waar kom je vandaan?’ ‘Londen.’ Antwoordde ik droog. ‘Oké, vertel iets over jezelf.’ God dit begint op meer op een sollicitatie te lijken. ‘Ik ben op 24 maart geboren in Londen. Ik woon nu samen met mijn broer Dave.’ Draco fronste zijn wenkbrauwen, wat er zwaar komisch uit zag. ‘Je woont samen met je broer? En je ouders dan?’ daar gaan we dan.. ik nam een teug adem ‘Mijn ouders zijn vermoord toen ik twaalf was, dus ik leef nu met mijn broer.’ Blaise keek me geschokt aan ‘Je ouders zijn vermoord?’ ik keek hem verdrietig aan ‘Ja, voor mijn neus.’ ‘Wat was er dan gebeurd?’ alleen die vraag al bracht me terug naar die dag.
‘Pap,niet doen!’ riep een meisje met de blonde golvende haren, en ze rende door de tuin. ‘Haha, ik krijg je wel, Lientje!’ riep haar vader. ‘Nooit, Mam help me, pap zit me achterna.’ Riep het meisje dat Lina heet. Haar moeder stak onschuldig haar handen omhoog. ‘Ik bemoei me hier niet mee.’ Het meisje struikelde en kwam op de tegels terecht. ‘Oh, sorry Lina, heb ik je pijn gedaan.’ Haar vader tilde haar op bij haar rug en haar benen. ‘Pap, ik ben geen twee meer. Zet me neer!’ zeurde Lina. ‘Ja,ja.’ De bel ging. ‘Ik ga wel!!’ Riep iemand vanuit de kamer. De jongen liep naar de deur en deed hem open. Er stond iemand met een zwarte mantel om. ‘Ik kom hier voor je ouders, jongeman.’ De jongen, die Dave heette, liet hem binnen en ze liepen naar de tuin. ‘Mam, Pap, er is iemand voor jullie.’ De kinderen hun ouders keken geschokt naar de man die achter Dave stond. ‘Kinderen, jullie moeten naar boven, nú.’ Zei hun moeder. Dave en Lina gingen naar boven. En keken uit het raam om te zien wat er gebeurde. ‘Ze zijn aan het praten.’ Fluisterde Lina ‘sssstt’ siste Dave. De vreemde man liep rondjes om hun ouders. Hun moeder gilde en Lina begon te huilen. ‘Dave, ik vind die man eng.’ Dave wreef met zijn hand over haar rug. ‘Rustig maar hij doet niks.’ Maar toen riep de vreemde man een spreuk, twee keer achter elkaar. En hun ouders vielen als lappenpoppen op de grond. ‘Luister goed naar me, kinderen.’ Riep de vreemde man naar Lina en Dave. ‘We komen hier nog een keertje als jullie oud genoeg zijn, en dan gebeurt hetzelfde met jullie, zoals er met jullie ouders is gebeurd.’ Met die woorden verdwijselde de man en Lina begon nog harder te huilen. ‘Lina, we moeten hier weg.’ Zei Dave zachtjes. En sinds die dag wonen ze ergens anders in Engeland. Elk jaar.
Tranen stroomde over mijn wangen. De twee jongens staarde naar me en Draco was de eerste die aanstalten maakte en hij liep naar me toe en trok me naar zich toe. En wreef met zijn hand over mijn rug. ‘Het zit wel goed hoor, Lina. Het komt wel goed.’ maar hij begreep me niet, dat zal niemand doen.

zoals ik heb beloofd!
morgen begint school weer voor me maar ik ga proberen minsten 1 keer in de 2 dagen iets te plaatsen!
I love reacties!! and Kudo's (hint!)