De hoop is op...

Ik huil als ik het bed zie van Tom...
Simonne komt binnen en troost mij...
Er is een maand gepasseerd en Tom is nog steeds nier terug...
Ik geef de hoop stilaan op...
Ik begin een liedje te schrijven voor Tom....
Ik spreek niet meer af met Lana omdat ik mijn broer veel te hard mis...
Ik voel dat er een deel van me weg is....
Waarom moet mijn broer nu spoorloos verdwenen zijn??...
Ik voel me eenzaam zonder hem....
Ik mis hem zo hard...
Het liedje over hem is stilaan uitgebracht...
Na 6 maand hoort de wereld niks meer van Tokio Hotel...
De weken gaan voorbij...
Ik word allen maar depressiever met de dag...
Simonne heeft voor me een afspraak gemaakt in het ziekenhuis...
Lana komt elke dag langs maar niks helpt,ze doet haar best...
Het is door dat Tom weg is..
Het is zover,ik moet naar het ziekenhuis...
Ik pak al mijn spullen bij elkaar en wet het in de auto..
Ik vertrek dan maar naar het ziekenhuis....
Ik stap het spoed binnen..
Ze nemen mijn spullen over en leggen mij in een ziekenhuisbed...
Ik hang een foto van Tom op in mijn kamer int ziekenhuis...
Na een paar dagen gaat het alleen nog maar slechter met me in de plaats van dat alles terug moet betere...
Lana maakt zich zorgen over mij..
Dus blijft ze vanaf nu bij me slapen....