20

POV Indiana
Ik hoorde hoe Toms voetstappen langzaam wegstierven, ik hoopte dat hij Paul niks aan zou doen. Hoe gemeen en hard Paul ook mocht doen, ik hield van hem, hij was niet gewoon mijn beste vriend, ik was echt verliefd op hem, al sinds ik tien was, mijn kinderliefde was langzaam veranderd in echte liefde. Om niet te hoeven piekeren zette ik een cd op en begon mee te zingen.

'Eten!!!'riep mijn vader naar boven, ik zette de muziek uit en zag dat het als half zeven was, de muziek had me inderdaad de tijd laten vergeten. Toen ik beneden kwam zag ik dat Tom ongedeerd aan tafel zat, maar hij droeg alleen een spijkerbroek die naar mijn weten niet eens van hem was. Ik at heel langzaam en was meer bezig met het op en neer schuiven van mijn eten. Paul zou me nu wel een stomme aanstelster vinden en bij deze gedachten maakte ik een snikkend geluidje. Toms hoofd kwam omhoog en terwijl hij me aankeek veranderde zijn blik van bezorgd naar iets wat ik niet kon thuisbrengen, hij keek me nog even verward aan voor hij zich weer op zijn eten stortte.
'Mam mag ik weg?'vroeg Tom plotseling.
'Ja hoor lieverd,'zei ze verbaasd.
Tom rendde het huis uit en ik keek hem verbaasd na, wat was hier toch aan de hand?