04
Niall Horan
Ik gooide de voordeur achter me dicht en rende snel naar het busje waar de jongens al op mij zaten te wachten. " hey." begroete ik ze allemaal terwijl ik plaats nam. Ze keken me allemaal bezorgd aan. " ik voel me goed." loog ik om hun gerust te stellen. "jongens julllie gaan eerst naar een radio interview en dan hebben we een singing in london." melde onze manager. Ik zuchte en keek uit het raam het was de hele reis stil in de auto. Ik wist dat het nooit meer zou worden als vorige week , ze zouden altijd bezorgd om me zijn en op een gegeven moment zou ik ook de meeste energie kwijt zijn ena lleen maar moe zijn. " we gaan vanavond wel naar nandos toch?" vroeg ik om de stilte te verbreken. "tuurlijk." riep louis. Ik lachte maar de rest keek nog steeds dood uit het raam. " wat heeft iedereen." zei ik geirriteerd. Ze keken me allemaal emotieloos aan. " jullie zijn stil en afwezig , dat gebeurt nooit." legde ik uit terwijl ik de auto voelde remmen. " ze zijn gewoon moe, niall." zei louis. Ik schudde mijn hoofd en stapte uit de auto die inmiddels al gestopt was. Ik hoorde allemaal schreeuwende fans naar het busje stormen en voor ik het weet zat ik weer in het busje. " niet zo slim, nialler." lachtte zayn. Ik schoot in de lach. " kom maar mee." schreeuwde onze manager die onze deur opende. Ik keek de andere jongens even aan, iedereen vervangde de droevige uitstraling voor een glimlach en rende de auto uit. Ik rende achter ze aan en had de grootste glimlach op mijn gezicht, ik hield van dit moment waar honderden meisjes voor ons stonden te gillen. snel zwaaide ik nog naar onze fans en liep het gebouw in waar het inteview gegeven zou worden.
" we hebben one direction nu hier in de studio." hoorde ik de man van de radio roepen. "zo jullie zijn stil vandaag, ik weet nog de vorige keer braken jullie bijna de studio af." zei de interviewer lachend. "slecht geslapen allemaal." zei ik met een glimlach om de situati te redden. " hmm aan jullie gezichten te zien lijkt het wel of er iemand elk moment dood kan gaan." grapte de interviewer. Ik keek de jongens aan al het bloed leek uit hun gezicht getrokken te zijn. "t'is niks, onze koffie komt zo en dan zijn we weer helemaal vrolijk. " riep ik zo enthousiast mogelijk. Ik stompte liam aan die naast me stond en hij zette een glimlach op . "wat niall zegt." zei liam snel. "ok, ik ga wel wat vragen stellen van twitter." zei de interviewer. Ik voelde me wat draaierig dus greep me aan liam schouder vast. Alle ogen waren ineens op mij gericht en ik probeerde te glimlachen. Mijn benen begonnen te trillen en ik zag alleen zwarte vlekken en niet veel later zakte ik in een diep zwart gat, te moe om er uit te komen. " kanker gaat toch niet zo snel?" hoorde ik zayn vragen. " bij tieners gaat het te snel." zei harry emotieloos. Ik kon ze allemaal gewoon horen maar mijn lichaam was te zwak om mijn ogen te openen en op te staan, ik was op dit moment alleen maar bang voor de zwarte omgeving rondom mij.
slecht deeltje , het spijt me maar ik moest plotseling schrijven want xamazayn kon niet op haar account. asjeblieft reacties, we zouden het echt waarderen? xx
Reageer (6)
ag gut tog.
)
1 decennium geledenheel snel verder
(en het was geen slecht deeltje