03.

Bliss Evangeline Mary Blake
STYFASCCYTTIYSYFIGTKYWHP = Shopping till you fall and still continueing cause you think that if you stop your friend is going to kill you with her purse

Ken je dat gevoel van verdriet dat je overspoelt als je dacht dat iets zou lukken maar uiteindelijk niet is gelukt? Zo ja, ik leef met je mee. Zo nee, lucky bastard. Ik sta nu hier voor een paskamer van de H&M. Mijn beste vriendin is in die paskamer mij dood aan het maken. Ik weet ik overdrijf. Ik ben eigenlijk best wel een drama queen nu ik het zo bekijk. 'Oké, ik vind deze leuk.', hoor ik vanuit de kleedkamer. 'Goedzo, koop het en dan kunnen we weg.' 'Maar jij hebt het nog niet gezien!' Ik zucht en loop de paskamer binnen. Ik kijk naar het truitje wat ze aanheeft. Haar linker schouder is zichtbaar. 'Love it.', zeg ik met mijn duimen omhoog. 'Woee 2 duimen zelf.' Ik knik. 'Twee duimen zelf. Gaan we nu weg?' 'Maar jij hebt nog niks gevonden. 'Ik heb thuis al iets.' Een witte leugen. Ik bedoel ik heb genoeg kleren dus ik vind vast wel iets morgen ochtend. 'Oké. Ik geloof je. Komop Blizzie.' Ik raad je aan nooit te liegen. Leugens komen altijd uit. Maar als je liegt om een leven te redden, is het iets goeds. Ik bedoel, als ik nu niet had gelogen zou ik doodgaan van de honger. Echt waar geen leugen.

Met mijn handen in mijn zakken loop ik naast Amelia. Door mijn geniale idee om een verbaal contract te sluiten, praat ze weinig. Zit er echt niets anders in haar hoofd dan die jongens? Als we bij mij thuis zijn gekomen open ik de voordeur. Ik loop naar de woonkamer en klop op de deur. 'Kom erin?!' 'Waarom klop je op de deur?', vraagt Amelia verbaast. 'Trust me you don't wanna know.' We lopen de woonkamer in en ik ga zitten op een stoel. Danny kijkt me grijzend aan. 'Hallo Amelia.', zegt hij beleefd. 'Dag Dan, weet je al iets.' 'Nou ik weet dat er brede luchtpijpen zijn daar.' 'Kruipen door de ventilatieschachten? Dit is geen tv-serie pap.' 'Maar als het werkt in tv-series werkt het vast ook in het echt Bliss. Dit is geweldig!' 'Of Jullie kunnen ook gewoon aan Julien vragen of hij jullie vanavond daarnaartoe brengt zodat jullie binnen zijn en morgen niet door de security hoeven.', zegt Julien. 'Wat? HOE!' 'Als bewaker heb ik sleutels van het gebouw. Om acht uur sluit het, dan is er niemand meer.' Ik ga niet meer luisteren, dit is gewoon fout. Het was al fout dat we een concert binnen zouden gaan zonder kaartjes. Het was al fout dat ik tegen me beste vriendin had gelogen. Het was al erg genoeg dat ik morgen om vijf uur wakker zou moeten worden om kleren te zoeken, omdat Amelia waarschijnlijk al om zes uur wakker werd van de zenuwen. Hell, het is al erg dat ik überhaupt ga! Ik sluip rustig de kamer uit en ik zie Danny me met een geamuseerde blik bekijken. Ik ren als ik de kamer uit ben de trap op en loop me kamer in. Kleding, nu. Wacht, waarom doe ik zo stressend? Dit alles boeit mij niet. Ja, dit boeit mij niet. Ik pak mijn Spongebob, love him!, sweater uit me kast samen met mijn zwarte skinny jeans. Dit is zelf te overdressed! Ze moeten zich vereerd voelen dat ik kom. Ik bedoel ik bèn Bliss Bake. BB. Als ze me in een vuilniszak zagen komen zouden ze al knielen voor me. Ja. Ik ben Bliss Blake. Ik kan dit. Ik hoor niet eens over ze na te denken. Precies. Dat hele concert is vast ter ere van mij. Ahww wat lief. Ik pak mijn roze weekendtas en prop de kleren er ongestreken in. Ik pak mijn zwarte enkellaarjes en stop ze boven op mijn kleren. I'm boss.