12.

als noud er was kon ik altijd al mijn zorgen even vergeten. het was dan alsof ik vrij was. maar wat ik me meer afvroeg was wat de foto van de wolf op de openhaard deed. ik loop ernaar toe en pak de foto. de wolf op de foto lijkt heel veel op dé wolf. onder in de hoek van de foto stond iets geschreven maar ik kan het niet lezen door dat het wat vlekkerig is. ik hoor weer een schot en kijk naar buiten, ik zie dat de dorpelingen bezig zijn met jagen waarschijnlijk op de wolf omdat er genoeg vlees is. ik zie de mannen rennen door de weilanden vol met wilde bloemen om ons huis. ik zie hoe ze alle bloemen verpletteren. boos loop ik naar buiten. 'Waar zijn jullie mee bezig'schreeuw ik boos, op een toon die ik normaal niet van mezelf gewend was. ik zag hoe alle mannen zich omdraaide zelfs lorenzo. 'maak dat jullie weg komen van MIJN erf, en ik wil jullie niet meer zien'roep ik nog bozer. ik zie hoe de mannen een verontwaardige blik opzetten en ik zie lorenzo zijn hoofd schudden. langzaam lopen ze terug, lorenzo kijkt me hoofdschuddend aan. ik heb nog steeds mijn nijdige blik in mijn ogen. als ik weer binnen ben besef ik pas wat ik had gedaan. waarom was ik zo boos. en waarom beschermde ik de wolf? het bleef één groot raadsel, en waarom deed lorenzo zo raar. er kwamen steeds meer vragen en minder antwoorden. een de grootste vraag was. wat was hier gaande?