XXXIX

Alice Potter

‘Alice!’ Zuchtend draai ik me om naar Sirius. ‘Ga alsjeblieft naar hem toe, ik heb het hem beloofd.’
‘Serieus, Sirius, ik hoef hem nu gewoon niet te zien. Bovendien mag hij morgen alweer uit de Ziekenzaal, dus ik snap niet waarom ik nú naar hem toe zou moeten.’
Sirius kijkt me even schuldig aan. ‘Nou, eigenlijk…’
‘Wat? Hij mag morgen toch weer weg?’
‘Hij mocht morgen eigenlijk weg, maar toen… Nou, ja… Jij en…’ Hij schraapt even zijn keel. ‘Hij mag nog niet weg morgen.’
Ik kijk hem verbaasd aan. ‘Wat heb je-’ Ik zucht. ‘Laat ook maar, ik hoef hem nu echt niet te zien.’ Ik draai me om en loop de trap op.
‘Maar Alice.’ Sirius komt naast me lopen. ‘Het spijt hem echt heel erg!’
‘Oké, wat heb jij gedaan dat je ineens zo voor hem komt smeken?’
‘Het is heel misschien een klein beetje mijn schuld, ook al zou ik het niet echt schuld noemen, dat hij langer in de Ziekenzaal moet blijven.’
Ik kan niet helpen dat ik moet lachen, Sirius gaat steeds zachter praten en onderbreekt zijn zin steeds even om naar ongelooflijk interessante dingen als zijn nagels te kijken.
‘Ja, je lacht. Kom we gaan.’ Hij pakt mijn hand vast en zorgt haast dat ik van de trap af val, gelukkig weet ik nog net de trapleuning vast te pakken.
‘Jeetje, Sirius, wil je mij ook al de Ziekenzaal in helpen?’
‘Ik heb James niet de Ziekenzaal in geholpen, dat hebben jij en Remus gedaan. Ik heb slechts zijn aangename verblijf met een paar dagen verlengd.’
‘Juist. Nou, dan ga ik daar maar niet heen, voordat mijn verblijf met een paar dagen verlengd wordt.’ Ik glimlach even naar hem en loop dan weer verder de trap op.
‘Alsjeblieft?’ Hij loopt weer naast me en kijkt me met grote ogen aan.
‘Sirius, ik ga vandaag echt niet naar James.’
‘Oh… Maar morgen wel dan?’
Ik zucht. ‘Misschien.’
Het blijft een tijdje stil, pas als we bij het portret aankomen, doorbreekt Sirius de stilte weer. ‘Alice?’
‘Ja?’ Ik kijk hem aan.
Hij grijnst even, wat er ongelooflijk schattig uitziet. Na die gedachte voel ik mijn wangen weer rood worden en richt ik mijn blik op de grond. Oh, wat fijn…