Chapter Thirty-Seven,

Elise's pov

'Aarg!! Stomme printer! Waarom doe je nou nooit wat ik zeg!' schreeuw ik tegen de printer en sla dat vervloekte apparaat. Biep. 'Tuurlijk, als ik je ga mishandelen doe je het wel.' Ik kijk snel op de klok. 'shit!' roep ik en grijp het papier uit de printer. Ik begin te rennen. Straks ben ik nog te laat voor mijn les. Ik studeer weer. Jeej. Maar nu moet ik dus ook een bijbaantje hebben. En sinds ik geen tijd heb om schoon te maken bij OneDirection, terwijl ik dat super leuk vind, ben ik les gaan geven in piano. Ik leer de beginnelingen hoe ze noten moeten lezen enzo. Ik studeer er ook voor. Het is super leuk. En het telt als stage. Kan niet beter. Ik open de deur en zie mijn leerling al zitten. 'Ah, Michelle, je bent er al. Sorry, dat ik laat ben. Ik heb wat voor je geprint.' ik pak een van de blaadjes van de vervloekte printer en geef die aan haar. 'Menuet.' leest ze voor. Ik knik en ga achter een van de pianos zitten. 'Ja, het is een vereenvoudigde versie. Het is dat liedje uit de paddestoelen van de Efteling.' Ze kijkt verrast. 'Oke, probeer maar.' zeg ik. Ze knikt en gaat achter de tweede piano zitten. Ze speelt het gemakkelijk. 'Goed. Nu kun je daar de Fis onder plakken en dan daar een C. We gaan gewoon een beetje inproviseren, oke?' ze knikt. Ze speelt en plakt er wat noten bij. 'Klinkt goed. Heb je nog je huiswerk gedaan?' vraag ik strengig. 'Een beetje.' zegt ze. 'Ik heb nogal weinig tijd, door school en alles.' 'Oh, ach dan doen we dat nu even. Ik had dat ook altijd.' ze lacht en we gaan verder met de les. Zij was de laatste voor vandaag. De les is klaar en ze gaat naar huis. Ik ruim de kamer nog snel op en ga ook. 'Elise?' hoor ik een bekende mannenstem zeggen. 'Oh, hai meneer Jack.' Hij was mijn leraar. 'Ik werd net gebeld op kantoor door ene Harry Styles. Hij vroeg naar je.' ik voel me knal rood worden. 'Is hij je vriendje?' vraag Jack verder. 'Eh. Zo zou je hem kunnen noemen.' Hij begint te lachen. 'Neem dan maar snel op.' hij draait om en loopt weg. 'Hij zit op lijn drie!' roept hij nog. 'Dankje!' ik pak de telefoon op. 'Hai, met mij.' 'Hey, Its Harry.' 'Haii, hoe gaat het daar in Londen?' vraag ik hem. 'Heel goed. Maar ik bel je eigenlijk om een super belangrijke reden. Je gaat mijn ouders ontmoeten.' 'Wat!?'