001.

"Nee, ik ga niet mee." "Maar ik heb niemand anders om mee te gaan en ik wil niet alleen gaan." "Vind iemand die ook fan is en ga er dan mee naar die meet and greet." Mijn beste vriendin, Lisa, kon soms echt opdringerig zijn. Ze wist dat ik One Direction niet leuk vond, maar toch probeerde ze mij te vragen om naar een meet and greet te gaan, die ze had gewonnen. Wat ze niet wist, is dat Harry -de jongen met de krullen- mij in het lager heeft gepest. Twee jaar lang, totdat m'n moeder het doorhad en besloot om mij naar een andere school te laten gaan. Daar ging het al veel beter, ik ontmoette Lisa en we zijn sindsdien beste vrienden. "Maar ik wil dat jij met me meegaat." zei Lisa. Ze bleef nog een tijd zeuren, ik begon het echt irritant te vinden. "Oké, ik ga met je mee. Maar no way, dat ik samen met hen op de foto ga." Ik zag dat Lisa heel blij was met m'n antwoord, ze sprong een gat in de lucht en omhelsde mij. "Dank je! Het begint om drie uur. Aaaah, can't wait." "Ja, wees rustig. Het zijn maar mensen die gewoon weer en fan gaan ontmoeten." zei ik met een sarcastische ondertoon. "Gewone mensen? Het zijn goden." Ik rolde met mijn ogen, ik haatte het als Lisa zo deed. Neen, het zijn geen goden, gosh. Ik kreeg al snel spijt dat ik ja had gezegd. Het duurde niet lang of we zaten al op de trein onderweg naar Londen, want daar gin de meet and greet plaatsvinden. Lisa was nog steeds bezig over hoe 'Amazayn' de jongens waren. 'Amazayn', wat een woord was dat. Soms kon mijn beste vriendin echt bizar zijn, ik zei steeds dat ze geobsedeerd was door One Direction en haar reactie was altijd: "Obsessed is not the word, it's dedicated!" Ik hoopte dat die meet and greet snel voorbij ging gaan.