03

"Ben jij niet beniewd in welke afdeling je komt?" vroeg Cara op een gegeven moment en ik keek op uit mijn gedachten.
"Nee." zei ik en ik keek weer uit het raam.
"Ik wel." zei Cara. "En het maakt me eigelijk niet echt uit waar ik kom. Als het maar niet bij Huffelpuf is!"
"Wat is er mis met Huffelpuf?" vroeg ik verbaasd. "Mama en Evan zitten daarbij!"
"Ja, maar je wilt toch niet zeggen dat die de aller slimste zijn of wel." zei Cara en ik keek haar boos en verbaasd aan. Maar ik zei verder niets meer.
Soms waren er momenten dat ik heel goed met Cara kon opschieten, alleen op dit soort momenten kan ik haar echt niet uitstaan.

Toen de trein op een gegeven moment tot stilstant kwam, hadden we onze zwarte gewaden al aan.
Cara hield mijn hand stevig vast (een teken dat we toch goede vriendinnen met elkaar zijn) toen we een hele grote man met een enorme baard moesten volgen.
Alle niet-eerstejaars gingen naar zwarte koetsen zonder paarden.
"Oke, iedereen gaat met groepjes van 4 in een bootje zitten!" riep de grote, bebaarde man.
Ik zat samen met Cara in een bootje. Er kwam nog een meisje met wild zwart haar bij zitten en een jongen met keurige, bruine lokken en toen iedereen zat gingen we over een zwart meer varen. het leek in ieder geval zwart want het was donker buiten.
"Gelukkig is het droog" zei het meisje tegen Cara.
"Ik hoop dat ze hier een beetje goede manieren hebben." zei de jongen met een bekakt accent.
Ik keek Cara zenuwachig aan en toen zagen we het.
Hogwards! de school waar we de volgende 7 jaar van ons leven zullen doorbrengen. het was groot! veel groter dan dat ik me had voorgesteld.
Naast me sloeg Cara haar handen voor haar mond en het andere meisje hapte naar adem....


To be Continued...