03
Niall Horan
Ik liep mijn huis binnen en zag mijn moeder huilend op de bank zitten. "mam, wat is er?" vroeg ik bezorgd. Ik liep naar haar toe en gaf haar een knuffel. " je bent ernistig zi-e-ek." stotterde ze terwijl ze mijn vader aankeek die zijn ogen neersloeg en er een beetje hopeloos bij zat. Ik zuchtte. " ja, maar ik word wel beter, ik ga vechten en leef nog velen jaar." vertelde ik haar. Ze glimlachtte en ik gaf haar een kus op haar wang." Ik ga slapen" fluisterde ik. Ik stond op en liep naar de hal. " hoef je niks te eten." riep mijn vader die me verbaasd na keek. Ik schudde zachjes mijn hoofd en rende de trap op naar mijn kamer. Zuchtend ging ik op mijn bed liggen en pakte mijn laptop erbij en zocht of mijn broer ook online was. Ik zag hem op offline staan dus sloot mijn laptop af en probeerde maar even te slapen want ik was behoorlijk mmisselijk en moe geworden.
Kreunend stond ik op en spurte naar de wc toen ik voelde hoe mijn maag zich omkeerde en zodra ik boven de wc stond mijn hele voedsel vooraad van de middag eruit kwam. Na een tijdje stond ik langzaam weer op en bekeek me zelf in de spiegel , Ik was lijkbleek en het leek net of ik onder een vrachtwagen gelegen had. Ik gooide snel een beetje water in mijn gezicht en keek even naar de klok en zag dat het 01:00 uur was. Ik hoorde de voordeur opengaan dus besloot maar even te kijken wie dat was. Langzaam liep ik naar benenden omdat ik nog een beetje duizelig was. "broertje." hoorde ik greg roepen. Ik glimlachte opgelucht het was mijn broer maar. " wat doe jij hier." vroeg ik. " mama, had me 45x gebeld." zei hij. Ik zuchtte. " nou, wat is hier aan de hand?" vroeg greg. Ik keek hem aan hij zou dit niet leuk gaan vinden hij vond het al erg toen ik 3 maanden weg was voor de xfactor vorig jaar. Hij beantwoorde mijn telefoontjes toen niet omdat hij me teveel miste. "je bent ziek hea" zei hij nadat ik geen antwoord gaf. Ik knikte en keek hem vragend aan. "hoe-" " je vertelde me immers dat je je de laatste tijd niet lekker voelde en naar de dokter ging, en mama is overstuur." onderbrak hij mijn zin. "wat heb je, is het erg?" vroeg hij. " het is bloedkanker." zei ik. Het werd me allemaal even te veel toen ik zag dat greg zijn ogen waterig werden ik voelde tranen op komen die ik al zo lang had proberen tegen te houden. Greg gaf me een knuffel. "je word wel beter toch, broertje?" vroeg hij bang alsof ik zou zeggen dat ik niet meer beter werd. Ik haalde mijn schouders op. " dat kunnen ze nog niet vertellen, maar ik haal het wel." zei ik. "ik beloof het." prevelde ik er zachtjes achteraan.
schatjes, dankjewell voor de abos en reacties. willen jullie weer reacties neerzetten en misschien anderenvertellen over dit verhaal? xx love ya!
Reageer (3)
wooow jij kan vet goed schrijven ik moet er zelfs van huilen!
1 decennium geledenOke, als Niall dood gaat, weet ik nu al dat ik ga janken.. =$
1 decennium geledenhet lijkt me echt zo erg, en jullie beschrijven het echt heel goed en mooi
1 decennium geleden