67-

Ik had hem nog maar even vast toen Jane op haar knieen naast me kwam zitten. Sacha wiebelde met zijn hele lichaam, en het leek alsof Jane moeite had om hem vast te blijven houden. Ze zuchtte, en terwijl ik Akshay met mijn ene arm tegen mijn benen legde, nam ik met de andere Sacha over. Hij was precies zoals zijn broer, met zwart haar maar hij had bruine ogen, alsof ze van chocolade waren gemaakt. Alleen had ik nu niet het gevoel dat Chocolade iets was dat ik zou opeten. Gelukkig maar voor hem. Esmee kwam aanlopen met nog een jongetje, maar hij sliep. Hij had bruin haar, licht krullend en esmee vertelde me dat hij groene oogjes had, als hij ze open had. Het was vrij snel duidelijk dat Remy haar favoriet was, en voor mij was het duidelijk dat hij een miniversie was van zijn vader. Alleen dan met groene in plaats van rode ogen. ik hield hem even in mijn handen, maar veel kans had ik er niet van. Askhay en Sacha bedelden om aandacht, hielden mijn andere arm vast en leken er bijna om te vechten dat Rose en Jane ze aan de kant moesten houden. Jane vond er niet beter op dan een jurk uit Alice's kast te halen en ze daarmee naar de kast bracht. Het duurde niet lang voor het geluid van kirrende baby'tjes en het scheuren van dure stof terug duidelijk werd. Jane haalde met een engelenglimlach haar schouders op. 'Ze houden nu eenmaal van satijn en zijde.' zei ze met een lachje. Het was duidelijk dat de jongens haar helemaal om hun vinger hadden kunnen winden, al was ik niet zeker waarom. Omdat ze heel erg goed leken op hoe zij vertelde dat haar eerste zoon eruit zag. of omdat ze alle twee erg... destructief van aard waren... Remy geeuwde in mijn armen, en knipperde met zijn oogjes. ze waren inderdaad zo groen als Esmee gezegd had, en ik hoorde Nessie mompelen vanuit een hoekje. 'Venna, je mama gaat dat niet goed vinden. En tante Rose heeft gezegd dat jullie allemaal van bij het balkon weg moeten blijven. Het is gevaarlijk.' Denk ik hoorde ik haar, en daarna haar gedachten. Edward en Bella keken glimlachend naar Nessie die probeerde een paar maanden oude baby bij de deur naar het balkon weg te houden. Maar eenmaal ze er bijna was, leek een andere baby naar voren te willen wiebelen. ze kropen nog niet. Het leek alsof het 2 mini-nessies waren. Allebei met glanzend rood haar, bijna als vuur. Nessie zwaaide naar me en deed teken dat ik dichter moest komen. Ik gaf met lichte tegenzin Remy aan Esmee terug en stond in een seconde naast Nessie. de twee rode hoofdjes keken naar mij op. Ze leken niet te schrikken van het feit dat ik plots naast Nessie stond. Ze wees ze aan. die met de blauwe ogen is Jinx, en die met de lichtbruine oogjes, dat is Venna. en geloof me maar, het is een echte waaghals, zoals je zei.' zei ze lachend. ik glimlachte terwijl ik Venna opnam. 'Dus jij wilt de wereld verkennen, hé?' vroeg ik kirrend. Ze baby in mijn handen begon te lachen, ik merkte dat Emmett achter me kwam staan. 'Oeh, een waaghals! ik ben fan!' riep hij uit. Ik lachte en het meisje strekte haar armen naar Emmett uit. Ik merkte dat aan mijn voet dat Jinx daartegen aan lag. Nessie lachte en hief haar in de lucht, terwijl Venna bij Emmett was, hield ik jinx tegen mijn borst. Mijn vampier zintuigen konden amper verschillen opmerken, behalve bij de ogen die iedere keer totaal anders waren. Jinx glimlachte, ja, charmant zou je haar kunnen noemen. Het zag er naar uit dat hun namen erg toepasselijk waren bij hun persoonlijkheid. Voor het moment. Rose keek naar 2 kindjes die op het bed lagen rondjes te draaien. Ze leken een beetje op haar, helemaal blond. Ik keek naar hen en kwam naast Rosalie staan, zo snel dat ik het zelf bijna niet doorhad. ze keek op, en ik dacht zelf even te merken dat ze geschrokken was. 'Freek en Leliël.' zei ik zacht. op hetzelfde moment keken de kleintjes op, alsof ik hen een teken gegeven had om op te kijken. Freek had diepe, blauwe ogen waarin je zou kunnen verdrinken, en Leliëls ogen waren precies hetzelfde. Ze leken nog beter op elkaar dan Jane en Alec deden. ik zette me voor het bed, en speelde een beetje met hen. Zij leken als enige die niet de nood hadden om opgepakt te worden. gewoon met hen spelen was genoeg. Ik merkte dat Aro binnenkwam. Hij deed zijn ronde door de kamer, om hallo te zeggen tegen elk van zijn kleinkinderen. zo dacht hij het toch in zijn hoofd. Ik kon het horen, want edward was ook in de kamer. 'Hoe gaat het met de kersverse moeder?' vroeg ze zacht. 'goed...' zei ik zacht. 'Raak je er al aan gewend om opa te zijn. Pas maar op, straks ga je nog denken dat je oud wordt.' zei ik zachtjes terwijl Leliël mijn vinger vastgreep.

P.S. probeer er eens voor te zorgen dat mijn mailbox vol zit, willen jullie? Dat is ook eens leuk voor mij!