66-

Elisabeth PoV
Ik glimlachte naar ROse en Bella die samen boven aan de trap stonden, en dan hoorde ik gekraak en duidelijk iets van zwaar hout dat kapot gemaakt werd. In een 100ste van een seconde was Rose weg, maar haar stem was duidelijk te horen. 'Nee, stout, Tante alice gaat het niet leuk vinden dat je nog een rek van haar inloopkast hebt geruineerd.' hoorde ik haar zeggen. Ik keek naar Alice die onheilspellend naar boven keek. Bella haalde met een glimlach op. 'De jongens zijn nogal... sterk en wild voor hun leeftijd, en ze hebben al minstens 2 kasten neergehaald. Alles gaat als die 2 samen werken.' zei ze met een verontschuldigende glimlach voor Alice. Ik vroeg me af waarom ze gewoon bleef kijken, tot ik haar zag glimlachen alsof er niets aan de hand was. Ik voelde rond haar een krachtveld, en glimlachte naar Jasper die zijn vriendin/vrouw/partner/weet ik veel wat in toom hield. Bella keek naar Carlisle en Edward die binnenkwamen. Edward knikte, en grijnsde. 'Hij spijt me, my love, maar ze kan de verleiding meer weerstaan dan jij.' zei hij met een lach. 'Jammer genoeg.' zei hij zacht. Bella keek raar aan. 'ik heb een van je vrienden ontmoet, Mike newton, blijkbaar zijn hij en zijn vriendin uit elkaar.' zei ik met een lachje terwijl ik de trap op ging. ik hoorde Rose bezig tegen weet ik veel wie van mijn kinderen, blijkbaar waren ze nogal... ondeugend. Ik glimlachte en ging met Bella mee naar binnen, maar op dat moment kwam Rose naar buiten met een schuldbewust gezicht. 'Alice, ik hoop dat je goed gezind bent.' zei ze zacht. Alice stond naast me, net zoals de rest van de cullens. Het viel me op dat ROse de deur goed vast hield, alsof er mensen probeerden te ontsnappen. 'hoe bedoel je?' vroeg Alice zachtjes. Ze wierp een waarschuwende blik op Jasper, die zijn handen rond haar middel sloeg. 'Laten we zeggen dat Akshay en Sacha, vooral Akshay, je cocktailjurken niet erg... mooi vond. Ieder zijn eigen mening. 'Welke?' vroeg ALice. Ondanks haar waarschuwing, hield jasper haar toch in toom. 'Allemaal? Ik denk niet dat ze nog geschikt zijn om te dragen... als er nog wat over blijft.' zei ze en terwijl ze dat zei, stierf haar glimlach weg. Esmee was duidelijk binnen in de kamer, ik hoorde haar neurien en om de zoveel seconden zuchten. 'ZIjn ze zo erg?' vroeg ik zacht. Rose grijnsde. 'Nee, ze... zijn nogal onrustig, vooral de jongens. Remy valt best mee, Maar Akshay en Sacha zijn nogal ... vurige types.' zei ze terwijl ze moeite deed om haar lach in te houden. Jasper liet stukje bij beetje zijn grip op Alice los zodat ze eraan zou kunnen wennen, en zien hoe haar gezicht veranderde van gevoel was ... amusant. ik haalde mijn schouders op, en Rose trok aan de deur. 'Meteen lieverd, ja, ze is er bijna.' zei ze tegen de deur. 'Esmee, Nessie, zouden jullie even kunnen helpen?' vroeg ze. 'Zo gebeurd.' zei Nessie met een tinkelende stem. de spanning op de deur verminderde en rose trok mij en jane naar binnen. De rest kwam automatisch mee, behalve Alice en Jasper die ervoor zorgden dat Embry weer braaf naar beneden ging, en ALice een beetje kon rustig worden. Wennen aan het feit dat mijn kinderen haar inloopkast hadden vernietigd.

Ik keek mijn ogen uit toen ik Alice kamer binnenliep, niet omdat die vernield was door een groepje babys van drie dagen, maar omdat al die lieve kleine kindjes zo schattig waren. Ik kon mijn ogen niet geloven. Ik wist dat ze allemaal verschrikkelijk lekker roken maar daar had ik geen last van. Alsof ik hen ooit iets zou kunnen aandoen. Ik zag dat Esmee haar handen vol had, en ook Nessie had 2 baby's bij. 'Wie wil je het eerst zien?' vroeg Rose zacht. 'Maakt echt niet uit.' op het moment dat ik iets zei, werd het plots stiller uit een deur, waarvan ik aannam -te zien aan de stukken gescheurde stof- dat het ooit Alice haar kast was. Rose glimlachte, en samen met jane liep ze naar binnen. ze kwamen elk terug met een jongentje, met allebei pikzwart haar. Een tweeling. Mijn oudste tweeling. 'Tadaa.' zei Rose. 'Akshay en Jane heeft Sacha.' zei ze. 'Het zijn vooral zij die het de afgelopen drie dagen erg zwaar gemaakt hebben. Onafscheidelijke ondeugende jongens, die het meest zagen om hun mama.' zei Jane lachend. Ik zette me op mijn knieen, en ik merkte dat de jongens met hun armen zwaaibewegingen maakte, alsof ze naar me toe zouden kunnen vliegen. 'Alleen hun oogkleur verschild, net zoals bij de andere tweelingen.' zei Rose zacht. Ik nam Akshay van haar over, en ik kon echt niet zeggen dat ik ooit zoiets moois had gezien. Hij had pikzwart haar en helder blauwe ogen, ze leken bijna grijs als de zee. Hij glimlachte en ik merkte dat zijn tanden veel gegroeid waren.