Snoep moet je eten, niet iets anders...

Ik liep de trap af naar beneden. Ik liep naar de keuken om mijn ontbijt klaar te maken. Opeens moest ik denken aan een keer dat ik een meisje wilde versieren.

~Flashback~

Ik liep het schoolplein over, op weg naar de fietsenstalling. Het meisje waar ik al een tijdje op verliefd was fietste net weg. Ik keek haar na. Ik wou graag indruk op haar maken, maar ik weet nog steeds niet hoe ik dat ga doen. Bob liep naast me, en zak spekjes leeg te eten. Het bracht me op een idee, ookal had ik geen flauw idee hoe het meisje, dat trouwens Jessica heette, zou reageren.
Ik pakte mijn fiets en fietste naar huis.

~~

De volgende dag toen ik langs Jessica liep, propte ik een spekje in mijn neus. Ik kreeg vieze blikken naar me toe gewerpt. 'Wat een creep!' riep Jessica uit. Oké, het was dus blijkbaar geen goed idee. Ik rende naar de wc's en haalde het spekje uit mijn neus. Ook dat nog, een bloedneus... Ik pakte wat papier om het bloeden te stoppen. Nooit meer, maar dan ook echt nooit meer, zou ik een meisje op zo'n manier versieren.

~Einde flashback~

Ik lachte bij deze herrinering. Voor zover ik wist was dat de grootste blunder die ik ook begaan had. Ik at mijn ontbijt op. Ja, ik haalde vroeger soms rare dingen in mijn hoofd, dacht ik.

Het volgende hoofdstuk zal weer door onze zeer geliefde Aimee worden geschreven. Achja, ik ben heel slecht in inspiratie ophalen, dus had ik dit maar gedaan ^^