- 058.

'Sweetie, we moeten gaan. Kom eruit.' een duim streek mijn haar achter mijn oor en ik zuchtte. Hoe lief ik Louis ook vond, ik wou er nog niet uit. Ik was nog moe en zou makkelijk nog een uurtje kunnen slapen. Helaas had Louis een hele andere planning kennelijk en hij liet zijn hand even over mijn zij glijden. Ik wist precies wat hij nu zou gaan doen om me uit bed te krijgen en ik wist ook dat het nog zou werken ook. Ik had gelijk, ik voelde niet veel later zijn vingertoppen in mijn zij en hij begon te kietelen. 'Nou, kom eruit schatje. Ik stop pas als je omgekleed bent.'
'Je bent zo gemeen, he.' kon ik nog net tussen het lachen door zeggen en hij grijnsde, terwijl hij zelfs nog op het bed klom om helemaal in de kietelbui op te gaan. Ik maakte niet echt aanstalten om het bed uit te komen en hij had het door. Ik probeerde onder zijn kietelen uit te komen, maar die pogingen faalde gigantisch en ik gaf me maar over. Hij zou toch niet stoppen. 'Oke, genade, stop, alsjeblieft, Lou, ik smeek het je, stohoop!'
'Geef me de magische woorden en ik stop.' grijnsde Louis, terwijl hij me nog altijd kietelde. Ik probeerde hem smekend aan te kijken, maar het lukte niet omdat ik nog altijd lachtte en ik begon me lichtelijk te irriteren. Doordat ik zoveel moest lachen, kreeg ik ook het gevoel dat ik naar de wc moest en dat was zwaar hinderlijk. Nu moest ik zijn magische woorden ook nog gaan raden. Ik had echt geen idee wat die inhielden, dus ik probeerde maar wat te gokken, aangezien ik naar de wc moest.
'Ik hou van wortels!' gilde ik in een verwoede poging, maar Louis schudde zijn hoofd, terwijl hij me uitdagend aankeek en vrolijk verder kietelde. Ik schreeuwde verschillende zinnen, maar niets leek ook maar in de buurt te komen van zijn magische zin. Ik zuchtte, tijdens het lachen, de tranen stroomde over mijn wangen en Louis keek me lachend aan. Ik kon aan zijn ogen zien dat hij hier duidelijk van genoot en ik zuchtte. Gelukkig had tenminste een van ons een beetje lol haha. 'Ik hou van je, Louis, alsjeblieft laat me los, ik moet plassen!'
'Kijk, dat waren de woorden, was dat nou zo moeilijk.' hij stopte met kietelen en gaf me de ruimte om van het bed te klimmen. Ik kon niet sneller naar de badkamer rennen en hij keek me lachend na. Ik deed snel mijn ding op de wc en ging toen weer terug om me aan te kleden. Louis was nu bezig met de koffers en ik keek hem even aan. Hij had gezegd dat we weg zouden gaan. Maar dat was ook het enige. Ik wist niet waar heen, ik wist niet hoelang, ook al wist ik wel dat ze maandag weg zouden gaan. Iets waar ik echt nog niet aan wou denken. Ik zou hem zo hard missen. Niet normaal. Ik wandelde terug naar het badkamertje om mijn tanden te poetsen. Net toen ik de borstel in mijn mond hand gestopt, voelde ik twee armen om mijn middel en zag ik Louis in de spiegel. Hij drukte zijn lippen tegen mijn wang en ik glimlachte, met lippen gesloten, aangezien het met tandpasta niet zo'n mooi gezicht zou zijn. Hij liet zijn hoofd even tegen het mijne zakken en zuchtte even.
'Ik ben zo blij met je, dat woorden het niet eens kunnen beschrijven. You're everything to, i love you.' fluisterde hij in mijn oor en ik keek even naar hem, door middel van de spiegel. Ik was zo gek op deze jongen, ik kon het zelf niet eens geloven. Hij maakte me zo gelukkig..