084~

het duurde bijna vijf a tien minuten tegen de tijd dat Thalia of Greg me aankeken, en dan bleef het nog altijd voor een tijd stil. Greg was de eerste die de stilte probeerde te breken. 'Het... sorry, Laura. het is mijn schuld, ik bel wel af. We vinden wel een nieuwe opdracht.' zei hij zacht, verontschuldigend. Thalia zuchtte. 'We lossen het allemaal wel op, het kan niet zo erg zijn om de opdracht nog af te blazen.' zei ze bemoedigend. Hun woorden waren bedoeld om me gerust te stellen, om me beter te doen voelen. Ik liet mijn waaier uit mijn handen vallen, trok mijn knieën op en sloeg mijn armen om mijn benen. Ik wist dat ze nu zo'n rare blik uitwisselden, om aan te geven dat ik mijn pedalen weer kwijt zou raken als ze niet snel iets vonden. Het gebeurde wel vaker, maar dat wil niet zeggen dat het daarom leuk is, of minder erg. Thalia kwam naast me zitten, ze sloeg haar arm om mijn schouders heen, of beter gezegd, ze probeerde het, ik schudde haar van me af. greg zuchtte. 'We lossen het wel op.' zei hij zacht, zijn hand bleef even op mijn hoofd liggen. 'Nee,' mompelde ik zacht, ik zat hier ineen gedoken als een klein kind. Misschien kwam de bange versie weer op, ik kon het net op tijd verdrukken. In deze wereld was geen plaats voor bangeriken. 'We gaan het oplossen, ik denk niet dat ze het zo erg vinden. Ik bedoel we hadden nog meer dan een week bedenktijd, ik zeg gewoon dat we ons bedacht...' Ik kapte hem af, het maakte me niet uit wat hij wou zeggen. 'Waarom zouden we de opdracht afblazen? Ze betalen waarschijnlijk goed, ze zijn gekend en daarom zal het ons ook naambekendheid opleveren.' zei ik. Ze keken me allebei verbaast aan. 'Maar...' 'Ik kan Tom best aan.. hij is gewoon een grote baby, en daarbij komt dat ik hem niet alleen haat, ik ken ook nog eens zijn zwakke plekken. Ik weet waar ik hem kan treffen als hij te ver gaat...' zei ik, ik keek op, misschien zagen zij iets anders dan ik. Ik voelde me vastberaden. Ik zou niet mijn hele leven van Tom blijven weglopen. Hij zou me niet mijn hele leven afnemen. 12 jaar, die had hij gekregen... een deel van mij was weg door hem.. maar mijn toekomst zou hij me niet afnemen. niet opnieuw...

Een kleine verandering in mijn verhaal, niet dat het echt belangrijk is maar goed; zij moeten dus de kleren voor de tour van Automatic maken, anders moet ik weer helemaal andere dingen uitvinden en... ik had nog een paar ideeen na het luisteren van de Cd...