X01

~4 weken terug

Pim POV

Mijn beste vriendin, Quinty en ik, liepen over het festival terrein. Het was al halverwege November en er was een soort tiener festijn bij ons in de buurt. Het was nooit echt druk, maar we gingen er elk jaar heen, gewoon voor de gezelligheid. Maar dit jaar wou ik niet, ik had voor de dag erna vreselijk veel huiswerk en ook nog een Duits proefwerk, en Duits is nooit mijn sterkste kant geweest, maar alles beter dan Frans, daarom heb ik Frans ook laten vallen. Ik grinnikte even en verstopte mijn gezicht in mijn witte sjaal. Ik vestopte mijn handen in mijn zwarte vingerloze handschoenen en die verstopte in weer in de zakken van mijn bruinachtige pilotenjack. Mijn lange bruine haren vielen over mijn schouders. Mijn neus was rood en ik keek naar Quinty, die hier de weg 20x zo beter kon als ik. Ik zuchtte even.
"Waar wil je heen?", vroeg Quinty aan me en haar lange blonde haren dansten op de wind.
"Het liefst even een warme chocomel drinken", antwoordde ik en ik rilde even.
"Heb je het koud?", vroeg ze toen verbaasd.
"Hoe kom je daar nou weer bij?", vroeg ik sarcastisch en ik keek even rond. De wind deed mijn bruine haren omhoog blazen en ik glimlachte een beetje. Je zag mijn beugel, maar die mocht er volgende week eruit. Ik was laat met wisselen en daarom had ik nu nog een beugel, niet heel fijn eigenlijk, een van de laatste zijn met een beugel. Ik zuchtte even.
"Daar kunnen we wat chocomel gaan drinken, of iets anders", zei Quinty en wees naar een soort blokhut, waar muziek uit kwam.
Met Quinty stapte ik de warme ruimte binnen en snel slofte we richting de bar, waar we 2 warme chocomel bestelde met extra veel slagroom. We gingen aan een tafeltje staan, dicht bij het podium en we keken naar de band die aan het spelen was. Ze waren redelijk goed, maar ze keken niet erg blij. Ik nam voorzichtig een slokje, maar het was nogal heet en ik zette snel de beker op het tafeltje neer.
"Kijk uit, het is heet", zei Quinty lachend en nam zelf ook een slokje.
Ik snapte nog steeds niet hoe zij het niet koud kon hebben en zo makkelijk iets warms of heets kon drinken of eten.
Ik deed mijn jas een beetje open, want nu begon ik het ook heet te krijgen. Ik keek even naar het podium, de band was klaar en een of andere presentator kwam het podium op gerend en ik nam de beker chocomel weer in mijn handen. Mijn neus was nog steeds rood.
"Dat was goed zeg", zei de presentator vrolijk, "Maar dan nu is het tijd voor de jonge Ralf Mackenbach, geef hem een applaus!"
Er klonk wat applaus.
Ik had wel eens van Ralf gehoord, maar ik had hem nog nooit echt gezien. Ik nam een slokje van mijn chocomel en ik keek naar de jongen die op kwam, hij was ongeveer even oud als ik en ik keek hoe hij de microfoon vast pakte. Ik was even van de wereld.