Sherlock's got everything under control, Part 2: Harry, just tell him - Niam/Lourry

lEES BOVENSTAANDE EVEN!

De tour zat er bijna op, en dat was maar goed ook. Ik stond nu al drie weken droog, net als Niall. Gelukkig waren de jongens even boodschappen doen, Niall en ik waren dus even alleen. De tijd was te kort voor een goed potje sex, maar zoenen en elkaar aanraken kon nog net voordat de jongens al weer terugkwamen. Niall was mijn hele gezicht aan het volplanten met kusjes, wat vreselijk kriebelde. ‘Ny, je weet toch dat ik daar niet tegenkan?’ vroeg ik hem glimlachend. ‘Hmhm,’ antwoordde hij, maar ging ondertussen gewoon door. Opeens hoorden we twee mobieltjes afgaan, ik schrok, en voelde Niall bovenop me ook schrikken. Hij pakte zijn mobiel en las hardop voor:

‘Guys guys guys, wat had ik nou gezegd. Niet in het geheim elkaar aflebberen, zeg het dan tenminste tegen de andere drie jongens! X Sherlock’

‘Dit begint freaky te worden,’ zei ik met een bibberende stem. Toen hoorden we de deur van de bus opengaan, en snel sprong Niall van me af, ze mochten ons niet zien zo. We liepen naar de ‘woonkamer’ en begroetten de jongens. Ik wilde niet meer aan die vreemde smsjes denken, dus ik schreeuwde: ‘Kom Ny, we gaan pannenkoeken bakken!’ Ik zag Niall lachend achter me aanrennen, het keukentje in.

‘Kijk, ik kan de pannenkoek omdraaien door hem in de lucht te gooien!’ schreeuwde ik blij. Na tien mislukte pogingen was het nu eindelijk gelukt! Niall moest lachen, maar wist nog uit te brengen: ‘Ik wil het ook leren!’ Ik ging achter hem staan, dicht tegen hem aangedrukt, terwijl Niall met beide handen de pan vasthield. Ik sloot mijn handen om de zijne heen en we maakten dezelfde beweging als ik gedaan had, in de hoop dat de pannenkoek om zou draaien. Dit mislukte uiteraard compleet, waardoor we beiden de slappe lach kregen. Maar net zo snel als die op was komen zetten verdween hij weer, met het geluid van onze mobieltjes. Ik kreeg Nialls mobiel ook in m’n handen gedrukt, en met een trillende stem fluisterde ik:

‘Jongens toch, moet ik het ze anders vertellen? X Sherlock’

Ik schrok, wie Sherlock ook was, diegene mocht het echt niet vertellen aan de rest van de jongens. Dan zou de band binnen no-time over zijn. En nog erger, de vriendschap ook! We schrokken op uit onze gedachten, doordat de rookmelder afging. We hadden de pannenkoek aan laten branden...

Ik haatte het, niet te weten wie die Sherlock was. Zo kon ik er ook niks aan doen, en moest ik maar afwachten wat hij zou doen. Ik kon hier gewoon niet tegen, en Niall ook niet. Ik zag het aan z’n ogen, ze stonden bang, vooral als één van de drie jongens bij hem in de buurt was, maar ook als we op straat liepen, of als ik hem een knuffel gaf. We hadden in de tussentijd nog drie smsjes gekregen, die er allemaal op neerkwamen dat we of uit elkaar moesten gaan, of het aan de jongens moesten vertellen. Dat eerste was sowieso geen optie, maar dat tweede ook niet. Stel nou dat één van de jongens Sherlock was, dan zou die zijn vermoeden bevestigd krijgen. Maar als het niet één van de jongens was, hield het ge-sms misschien niet op. Ik moest er eerst achter zien te komen wie Sherlock was, voordat we het aan de jongens konden vertellen. Om mezelf te beschermen, om de band en de vriendschap te beschermen, en vooral om Niall te beschermen!

Er werd geklopt op de deur. ‘Binnen!’ schreeuwde ik verbaasd, er werd nooit geklopt in de bus, iedereen liep zomaar bij iedereen naar binnen. ‘Harry?’ vroeg ik verbaasd. ‘Ehm, Liam, je vraagt je waarschijnlijk af...’ ‘Waarom je hier bent?’ maakte ik zijn zin af. Hij knikte. ‘Het is een heel lang verhaal, maar ik wil dat jij het in ieder geval weet.’ Ik knikte, als teken dat hij kon beginnen. ‘Al vanaf het eerste begin vind ik hem leuk Liam. En dan niet leuk in de zin van aardig en gezellig, maar in de zin van... verliefd zijn. Steeds als hij bij me is, vliegen de vlinders door m’n buik heen, overal waar hij me aanraakt brandt het, en zijn ogen, zijn mooie, mooie ogen...’ en hij barstte in snikken uit. ‘Louis?’ gokte ik. Hij knikte tegen mijn schouder aan, terwijl ik hem zachtjes over zijn hoofd aaide, totdat hij weer wat rustiger werd. ‘Je kan het hem vertellen,’ gaf ik hem als suggestie, ‘als hij echt een vriend is begrijpt en steunt hij je, en als hij je leuk vindt zegt hij het vast ook wel.’ Hij knikte weer, terwijl hij opstond. ‘Thanks Liam, je bent echt een goede vriend!’ vermeldde hij nog, en hij liep de kamer uit. de gevreesde toon van mijn mobieltje ging weer. Zuchtend opende ik het berichtje.

Vreemdgaan met andere jongens, Liam? Foei foei, laat het Niall maar niet horen! X Sherlock

Ik werd woedend, die Sherlock was nu echt te ver gegaan! Ik moest en zou uitzoeken wie het was, en die zou nog niet jarig zijn! ‘Niall?’ riep ik door de bus. ‘Ny?’ Hij antwoordde niet, en ik begon ongerust te worden. Hij zou er toch nog wel zijn? Sherlock zou hem toch niks aangedaan hebben? Voorzichtig opende ik de deur van zijn kamer, bang voor wat ik aan zou treffen...


Al enig idee wie Sherlock is? vul dan even deze poll in:
http://www.quizlet.nl/polls/19626/al-enig-idee-wie-sherlock-is-a/