From Scooters To Horses - Chapter 2: Rondkijken

Terwijl ze de hele situatie liepen te bekijken, keken de drie meisjes naar elkaar, bang maar verward. ''Dus...'' Kristy was de eerste die begon met praten: ''Wat gaan we nu doen?''. De andere 2 reageerde niet. Plotseling had Cate een idee. Ze haastte zich naar naar een vreemde. Het was een man met een hoge hoed en een baard. Ze tikte op de rug van de vreemdeling en vroeg met haar meest beleefde stem ooit: ''Neem me niet kwalijk meneer, maar welk jaar is het, en waar zijn we?''. ''Nou dat is een hele vreemde vraag die je me stelt.'' Zei de man in een lage stem. ''Maar aangezien je het zo beleefd vraagt, het is het jaar 1889 en je bent in London. Mag ik nu wat aan JOU vragen?'' '' Dank u en natuurlijk, meneer'' antwoorde Cate in een beleefde manier. ''Waarom draag je zulke rare kleren? Kom je uit een ander land?'' Vroeg de man met een kleine frons op zijn gezicht. ''N-Nou... Ehm.. Ik heb dit gekocht bij.. Ehm.. D-de L-lokale kleding zaak. Het was heel erg duur! Ik kocht het s-samen met een spijkerbroek.'' Stotterde Cate. De man keek nogal verward naar haar en liep weg, ,maar draaide zich om aan het eind van de straat om toch nog eens terug te kijken naar haar. Terwijl hij verder liep draaide Cate zich om en zei tegen Noek: ''Nou we leven in 1889. Maar het goede nieuws is dat we nog steeds in London zijn!''.

Kristy zuhtte en liep naar een vrouw. Ze vroeg haar precies dezelfde vraag, en kreeg hetzelde antwoord. Alleen deze keer heeft de vrouw niks gezegd over haar kelding. Ze staarde haar alleen aan alsof ze van een andere planeet kwam. Toen Kristy het antwoord aan de rest had verteld, merkte Noek iets op en zei meteen: ''Hoort daar niet een cd-winkel te staan? ONZE cd-winkel? Waar WIJ werken?'' Ze staarde allemaal naar de cd-winkel en Cate besloot dat het een goed idee zou zijn om het te gaan controleren. Terwijl ze naar de winkel liepen, keken ze naar de elegante jurken die er hingen. ''Dragen deze mensen alleen jurken of zoiets?'' Schreeuwde Cate door de winkel. Iedereen keek nu naar de drie meiden. Het was erg stil omdat de meeste mensen naar hun benen keken. Ze droegen korte broeken en jeans, en geen jurken!

Na een stilte van bijna 10 seconden, sprong een klein meisje met krullend haar in twee blonde staartjes naar voren, schreeuwend: ''Waarom dragen jullie geen jurken? Dat is dus NIET schattig!'' Ze rende naar de drie meiden, en greep Cate bij haar arm en sleurde haar verder de winkel in. Achter het meisje, stond een vrouw met bruin haar. Ze hield jingle bells vast in haar handen. ''Hé! Wat denk je dat je aan het doen bent?'' Zei Kristy, schreeuwend. ''Ik ga haar helemaal schattig maken!'' Reageerde het meisje. ''Laten we eerst deze niet-leuk-uitziende broek uitdoen!'' Ze begon met haar poging om Cate's broek uit te trekken.''W-Wat doe je? Blijf van me af!'' Schreeuwde Cate. ''Paula, help me alsjeblieft~! Dit meisje doet nu zo onbeleefd tegen me!'' Zei ze terwijl ze naar de vrouw keek met de jingle bells. ''Natuurlijk, mevrouw!'' Zei ze terwijl ze rinkelde met haar belletjes. Ze liep naar het meisje toe dat nogsteeds probeerde om Cate's korte broek uit te krijgen, en pakte Cate onder haar armen en tilde haar op in de lucht. Kristy, die nu probeerde te helpen, werd gestopt door Noek. ''Dit gaat erg leuk voor ons worden, dus probeer ze niet te stoppen.'' Zei Noek met een gemene grijns over haar gezicht.

Na een tijdje werd Cate weg gesleept naar de achterkant van de winkel, terwijl ze nogsteeds liep rond te schoppen met haar benen. Na tien minuten lang schreeuwen werd ze terug geduwd door het meisje naar Kristy en Noek. Ze was nu gekleed in een fel roze jurk. Er waren glittertjes over de jurk en haar taille was heel slank. Kristy kon nauwlijks haar lachen inhouden, terwijl Noek al over de vloer aan het rollen was van het lachen. ''K-Kijk niet zo naar me!'' Zei Cate blozend. ''Aaww,, je ziet er zo schattig uit nu!'' Zei het meisje met de krullende staartjes. ''Als mensen vragen waar je die jurk vandaan hebt, zeg dan maar gewoon dat het gratis hebt gekregen van Lizzy en assistente Paula!'' Zei Lizzy terwijl ze een knipoog gaf. ''D-Dankje wel.. I.. Ik vind deze kleur roze heel mooi.'' Zei Cate in ergenis, proberend beleefd te blijven. Toen Lizzy en Paula eenmaal de winkel uit waren, was het enigste wat Cate nog kon zeggen ''B-Breng me terug naar mijn kamer''.

Cate sleepte haar jurk naar de tuin, Kristy en Noek vlak achter haar. Ze groef een klein gat in de grond, gooide de jurk erin en gooide er benzine overheen. Ze rende terug het huis binnen en kwam even later weer naar buiten met een doosje lucifers. Ze stak er 1 aan en gooide die in het gat. Meteen kwam er een gigantische vlam omhoog en Cate keek tevreden naar alle vernietiging. "Roze. Zo'n vreselijke kleur, maar het brand zo goed!" zei ze. "Mee eens." Antwoordde Noek en gaf Cate een high-five. "Oh! We hebben nog marshmallows over!" zei kristy als ze naar binnen rende om ze te zoeken. Een paar minuten later zaten ze rond het vuur. Ze hadden allemaal een stok en roosterden marshmallows boven de brandende jurk. "Hmm, de smaak van brandende stof smelt gewoon op je tong." Zei Noek toen ze bezig was met een marshmallow op te eten. Cate lachtte daar om. Niemand vond Lizzy echt aardig, maar jurken vonden ze gewoon allemaal vreselijk. Kristy was rustig haar marshmallow aan het opeten, ze merkte ook wel dar het donker werd maar het vuur lichtte alles op. Dat maakte haar minder bang. Noek dacht na over de dingen die die dag waren gebeurd toen Cate zich afvroeg wat voor mensen ze nog meer zouden ontmoeten de volgende dag, hopend dat deze mensen haar niet zouden martelen door haar in een jurk te stoppen.

De volgende ochtend, was het Noek haar beurt om ontbijt te maken. Ze gooide gewoon wat brood op alle borden en legde wat boter en chocolade hagelslag op tafel. Ze was ongeduldig, dus begon ze alvast aan haar ontbijt. Ze was altijd al een vroege vogel geweest. Toen ze klaar was met haar ontbijt kwam Kristy binnen. "Goeiemorgen!" zei Noek tegen de slaperige Kristy met een lach op haar gezicht. "Morgen.." Was het antwoord. Kristy sleepte zichzelf naar de tafel en ging op een stoel zitten. "Yay.. Brood.." Zei ze met een geïrriteerde toon in haar stem. Noek kon meteen vaststellen dat ze chagrijnig was en hoopte dat ze niet zo zou zijn de hele dag. "Dus, goed geslapen?" Vroeg Noek langzaam. "Grmbl.." was het enige antwoord wat ze terug kreeg. "Moet ik dat als een nee zien?" zei Noek met een gigantische grijns op haar gezicht. Ze voelde zich best blij deze ochtend. Ze sprong op de bank en probeerde de tv aan te zetten. "Shit, vergeten, we zijn in 1888, dus nog geen tv." Zei ze teleurgesteld "Maar de dvd speler werkt hopelijk wel, denk ik." Ze wist dat ze gewoon tegen zichzelf aan het praten was, want Kristy was aan het dagdromen. "Oh ja, geen stroom." Zuchtte ze weer. "Nou, het enige wat er nog over is zijn boeken." Ze liep naar de boekenkast aan de andere kant van de kamer en staarde naar de boeken. Na een paar minuten zoeken voor iets leuks, kwam Cate de kamer binnen met een gezicht alsof ze een kater had. "Nou, wat zie je er weer mooi uit op deze ochtend!" Zei Noek, om haar vriendin te plagen. "Kop dicht." Antwoordde Cate. "Nou, het ziet er naar uit dat ik de enige ben die in een goeie bui is vandaag, hm?" Zei Noek toen ze nog steeds door de boeken aan het zoeken was. "Yay! Je hebt ons chocolade hagelslag voor ontbijt gegeven!" Schreeuwde Cate blij door het hele huis heen, haar chagrijnige bui helemaal verdwenen toen ze haar brood begroef in de chocola.

Na het ontbijt besloten ze om Victoriaans London te gaan verkennen. Noek trok een rood topje aan. En omdat ze in een goeie bui was besloot ze een rood en zwart geruite rok aan te trekken (ze draagt bijna nooit rokken). Kristy had een paarse long-sleeve shirt aan met een simpele broek. Cate koos voor booty shorts, gewoon omdat het buiten warm was en had er een bijpassend grijs topje bij met een blauw hart erop. Toen ze door Victoriaans London rondliepen, mensen keken hun de hele tijd aan. Ze negeerde het de hele dag, niet te veel aandacht aan besteden. Wat ze niet wisten, was dat er een spin met gele ogen hun aan het achtervolgen was..