Life Càn Be Perfect! 6

Deel 6
Lauren pov

Wauw... bijna vergeet ik alles om me heen. Wat doet Gustav me toch allemaal aan. Net toen hij zag dat ik ook mee was gekomen, besprong hij me half! Nu zit ik hier op zijn kamer... hij had me praktisch mee gesleurd, niet dat ik het erg vind ofzo! We zitten nu al een tijdje zwijgend in de zetel, gewoon naar elkaar te staren. Ik kijk in zijn mooie bruine ogen en voel dat ik bijna wegsmelt. Langzaam schuif ik een beetje meer naar hem toe en ik merk dat ook hij dichter bij me komt. Al snel zitten we nog maar een paar centimeter van elkaar verwijderd. “euh... Lauren.....euh.... ik weet dat... euh... ik je nog helemaal niet lang ken enneuh... ja ...euh... ikeuh... ik vind je ... euh ...leuk...dus...WILJEMIJNVRIENDINZIJN?” stomverbaasd kijk ik hem aan. Van binnnen voel ik me alsof ik op ontploffen sta van al de vlinders die in mijn buik rondvliegen, maar ik kan geen woord uitbrengen. Gustav had na zijn uitbarsting zijn ogen dicht gedaan, alsof hij niet durfde kijken naar mijn reactie en zat dus nog steeds angstig af te wachten. Ik opende mijn mond, maar er kwam geen geluid uit. Er was nu maar EEN ding dat ik kon doen... ik boog me naar hem toe en plaatste zachtjes mijn lippen op de zijne. Ik voelde dat hij schrok, maar bijna meteen begon hij me terug te kussen. Wauw... wat kon hij kussen. Ik smolt bijna en de wereld rondom me verdween. Ik voelde me alsof ik in de hemel beland was... dit gevoel wilde ik nooit meer kwijt!

Gustav pov

Ik wachtte bang af wat ze zou zeggen. Toen het een tijdje stil bleef, wist ik het al... ze moest me niet, maar wist niet hoe ze het moest zeggen. Ik was er zeker van! Maar op het moment dat ik net mijn ogen wou openen om haar te zeggen dat het niet erg was, voelde ik haar zachte lippen op de mijne. Vrijwel meteen kuste ik haar terug. Wauw.... wat kon ze goed kussen! Ze smaakte zoet en het was alsof de hele wereld verdween en alleen zij en ik overbleven. Dit was werkelijk de hemel op aarde. Ik wilde haar nooit meer loslaten!