Life Càn Be Perfect! 5

Deel 5
Georg pov

Wanneer ik wakker wordt merk ik dat ik met mijn kleren nog aan op bed lig. Even weet ik niet meer hoe dat komt, maar wanneer ik er even over nadenk, schiet alles me weer te binnen. ‘oh nee.... ik heb gewoon zitten huilen! En met Jolien erbij! Goed gedaan Georg! Very manly!’ ik vraag me af waar ze is en ietsje teleurgesteld stel ik vast dat ze naar huis is gegaan. Ik had gehoopt dat ze misschien zou blijven slapen ofzo, maar ja... ik kijk op de klok hoe laat het is ’10 u30’ staat er. ‘WTF ik heb gewoon tot de volgende dag geslapen!’ ik sta op en stap in de douche, was me, droog me af en trek mijn kleren aan. Mijn maag gromt dus besluit ik maar naar beneden te gaan om wat te eten in het restaurant. Ik neem de lift naar beneden en loop de lobby in. ik hoor mijn naam en draai mij in de richting waar het geluid vandaan kwam. Wat ik daar zie laat mijn hart een slag overslaan! Mijn ouders! Daar staan ze gewoon! Alsof ze wisten dat ik ze nodig had! Ze hadden zelfs de hond meegenomen! Ik ren naar ze toen en vlieg mijn moeder in de armen. Daarna omhels ik ook mijn vader en mijn lieve hond! We lopen al pratend naar het restaurant toe en ontbijten samen met de andere jongens. Het is echt zo gezellig! Ik heb ze echt gemist! Midden in een gesprek over het laatste concert bedenk ik me opeens dat ze onmogelijk uit zichzelf naar hier gekomen zijn. “he hoe kwamen jullie eigenlijk op het idee om me te bezoeken?” vraag ik. “wel euh... gisteren belde er ineens een meisje! Het was best vreemd eigenlijk! We kenden haar niet eens, maar ze smeekte ons om je te zoeken... ken je haar misschien?” “OMG... Jolien!” ik sta meteen op, neem mijn gsm en bel haar op.

Jolien pov

Lauren zit boven te msnen met Gustav. Het klikt wel goed tussen die 2. ik denk dat ze al hun hele leven aan elkaar hebben verteld. Misschien wordt het ooit nog wel wat tussen hen. Als het aan Lauren ligt zeker. Ze is al verzot op Gustav sinds haar 12e. Ik zit beneden in de zetel tv te kijken. Nou ja, kijken... ik ben er me mijn gedachten helemaal niet bij. Met een grijns op mijn gezicht denk ik aan de goede daad die ik gisteren verricht heb. Ze zouden er vandaag moeten zijn als ze gedaan hebben wat ik vroeg. Ik grinnik bij de gedachte aan Georgs gezicht wanneer hij ontdekt wat ik gedaan heb. Plots schrik ik op uit mijn gedachten door mijn gsm die afgaat. Ik druk op het groene telefoontje en zeg de standaardwoorden. “Met Jolien!” “OMG Jolien! Je bent een schat!” roept iemand aan de andere kant. Ik herken er de stem van Georg in en begin te lachen. “ik neem aan dat het verassingspaketje is aangekomen!” grinnik ik. “Jolien, je moet nu naar hier komen! Ik wil je aan ze voorstellen! Please ik wil je ook nog bedanken!” “oke oke ik kom eraan! Ik neem Lauren mee” zeg ik er nog achter aan. “zeg dat maar aan Gustav!” grinnik ik nog voor ik afleg. Ik roep Lauren en we vertrekken zo snel mogelijk naar het hotel. Lauren is helemaal hyper geworden ondertussen omdat ze Gustav nu ‘eindelijk’ weer zal terugzien. Alsof het 5 maanden geleden is in plaats van 3 dagen.

We komen het hoel binnen gewandeld en meteen rent Georg op me af en knuffelt me zowat dood. “oke Georg... wat moet ik doen om te mogen blijven leven!” zeg ik lachend. Lauren is al op Gustav toegesneld en zit met hem rustig aan een tafeltje te babelen. ‘ het ziet er nogal intiem uit’ denk ik grijnzend. Eindelijk laat Georg me los. Ik neem een stapje terug en kijk bestuderend naar zijn gezicht. “voel je je al beter nu?” vraag ik hem bezorgd. “he wat dacht je dan? Je hebt gewoon het probleem opgelost:p!” grijnst hij naar me. Ik lach en richt mijn aandacht van Georg af naar de rest van de lounge. Daar zitten Tom, Bill en nog twee mensen die ik niet ken. Ik kijk nog even rond op zoek naar Lauren, maar bedenk me dan dat ze zich waarscchijnlijk met Gustav ergens op een stil plekje heeft teruggetrokken. Ik begroet de tweeling en praat nog wat met ze bij, terwijl Georg met zijn ouders aan het babbelen is. Opeens springt hij op en sleurt me mee naar de andere hoek waar zijn ouders zitten. “mam, pap, dit is Jolien!” zegt hij. “hoi” zeg ik zwakjes, niet wetend hoe ze op me zullen reageren. “oh dus jij bent dat meisje dat we gisteren aan de telefoon hadden?!” zegt zijn moeder “euh jah dat ben ik!” “he Georg is ze je vriendinnetje misschien? Dan heb je wel een goeie gekozen hoor!” zegt zijn vader ineens “en nog een knappe ook!” ik voel het bloed naar mijn hoofd stijgen en richt mijn ogen naar de grond. “euh .. nee ... ze .... euh... nee ze is mijn vriendinnetje niet. Ik ken haar van een meet and greet. Ik heb haar eigenlijk nog maar 3 keer gezien.” Bloost hij. Er valt een stilte en zijn moeder neemt ervan gebruik om over te gaan op een ander onderwerp. We praten nog en hele tijd en het is echt gezellig geworden. Tom en Bill hadden zich ook bij het gesprek aangesloten en Lauren.... ach wie weet waar die mee bezig was.