XII

"Wat denk je zelf?""Ik denk van wel, heer." Terwijl hij nadenkt, neemt de graaf nog een slok."Is...dat...bloed?""Ja." Om de een of andere reden had Stefan dit verwacht, hij is dan ook helemaal niet bang."Wat gaat u nu doen?""Wat bedoel je?""Gaat u mij nu doden?""Nee, ik wist dat je erachter zou komen." Er speelt een glimlach rond de mond van de graaf. Stefan denkt hier over na. Dan heeft hij een vraag:"Drinkt u alleen maar bloed?""Ja."
"Hoe oud bent u?""Iets meer dan 400."
"En u kunt alleen maar 's nachts buiten komen?""Zo ongeveer." De graaf lijkt geamuseerd door Stefans vragen.
"Zijn alle mythes waar?""Nee, ik kan gezien worden in spiegels. Ik heb geen idee hoe de mensen er bij komen dat dat niet kan. Ik ga ook niet direct dood in de zon. Eerst verbrand ik. Zoals bij mensen, maar dan veel sneller."
Zo gaat het nog een tijdje door tot Stefan al zijn vragen heeft gesteld.
"Wat ga je nu doen?"
"Wat bedoelt u heer?"
"Ga je naar huis of blijf je hier?"
"Mag ik kiezen?" De graaf knikt.
"Ik denk dat ik hier blijf." zegt Stefan nadat hij nagedacht heeft.
"Je geeft je familie op om bij mij te blijven?" de graaf lijkt echt verbaasd. "Ja."
"Waarom?"
"Ik... Ik weet niet." de graaf glimlacht nu echt.
"Zul je ze dan niet missen?"
Voor het eerst weet de graaf niet wat te doen, hij kijkt naar Stefan, dan staat hij op. "Ik ga slapen."
"Ja natuurlijk, maar ik kan ze zien als ik naar de markt ga."