01.

Bliss Evangeline Mary Blake
Awkward is an understatement

Ik ga jullie nu advies geven. Koester het, onthoudt het, vertel het aan je vrienden, je kinderen en je kleinkinderen. Klop altijd voordat je een kamer binnen gaat. Toen ik klein was heeft mijn vader mij dit vertelt. Het is asociaal als je een kamer binnen gaat zonder te kloppen. Maar ik zeg je, als je vroeg thuis komt van school verwacht je niet dat je ouders in de woonkamer bezweet en naakt op de bank zitten. Of eerder, op elkaar if you know what I mean. TRAUMA. AWKWARD. AAH! Eerlijk, even serieus. Dit is iets wat ik nooit meer wil meemaken. Ik bedoel ze zijn volgens mij al klaar. Ze zijn niet meer bezig. Kleding is verspreid over de hele kamer. Can I say gross. Het ergste, toen ik die scene zag, zag ik in me hoofd wat er daarvoor gebeurde. Je weet wel. Oh em gee. TRAUMA! 2! Ik hoop voor je dat je nu niet aan je eigen ouders gaat denken. Dat is niet goed! FOEI! Nog erger. Ik kan me niet bewegen en kan alleen staren naar mijn twee vaders op de bank. Ja ik heb twee vaders. Terug naar wat er nu gebeurd. Echt oh my god nee. Gewoon gatver ohnee. Ohnee. Bliss, draai je om. Bliss niet kijken. Damn, doe tenminste je ogen dicht gestoord wijf!

'Bliss? Gaat het liefje? Hoe was het op school?', vraagt Julien, het "vrouwtje" van de twee. 'School? Jullie zitten hier naakt op de bank en je vraagt me hoe het was op school?', vraag ik verbijsterd. Julien knikt lachend terwijl hij opstaat en zijn boxer van de grond haalt. Ik zet snel mijn handen voor mijn ogen. Ik wil niks meer zien. 'Ach Bliss, doe niet netalsof je dit nog niet eerder gezien hebt, met al die naaktijd op tv tegenwoordig.', zegt Danny. Dit is wat ik noem; geen schaamte kennen. 'Houd op Danny, zie je niet dat je het meisje verlegen maakt. Geen zorgen liefje ik draag al kleding.' Ik haal de handen weg voor mijn ogen. Julien draagt kleding ja, maar Danny. Ik zet de handen snel weer voor me ogen. 'Danny, trek je kleding aan!', beveelt Julien. 'Maar honey, ik vind het wel lekker luchtig zo.' 'Danny trek je kleding aan.', zegt Julien weer. 'Ja Danny, trek je kleding aan.', zeg ik, met mijn handen nogsteeds voor mijn ogen. Ik ga echt geen papa zeggen op zo'n genant moment. 'Ik ben een volwassen man d--' 'Die nu zijn kleren aan gaat trekken.', zegt Julien op een strenge toon. Danny zucht en ik hoor hem lopen. 'Oké, ik heb kleren aan.' Ik haal mijn handen voorzichtig van mijn gezicht af en zie dat ze gelukkig allebei kleren aan hebben en op de bank zitten. 'Kom erbij zitten liefje.', zegt Julien terwijl hij tussen hun in op de blank klopt. 'Nee dankje ik ga wel op deze stoel zitten.', zeg ik terwijl ik in de stoel tegenover de bank ga zitten.

Het blijft stil. Een ongemakkelijke stilte. A very awkward silence.'Nou Bliss, je moet weten. Als volwassenen hebben wij behoeftes.', begint Julien. Damn, niet het waar komen baby's vandaan verhaal. Danny kijkt grijnzend naar mijn bleke gezicht. 'Ik bedoel, we dachten dat je het verhaal al zou weten en we het nu dus niet uit hoefden te leggen maar ik denk dat we dat door bepaalde omstandigheden..' Jij en Danny naakt op de bank tegen elkaar aan. 'Het toch maar moeten doen.' 'Nee dat hoeft echt niet ik weet precies waar baby's vandaan komen.', zeg ik terwijl ik opsta. 'Bliss, ga zitten.', zegt Danny grijnzend. Ik ga ingezakt in de stoel zitten. Julien begint: 'Als een jongen en een meisje van elkaar houden krijgen ze bepaalde gevoelens d--' 'Seksuele gevoelens.', onderbreekt Danny Julien. Ik trek een raar gezicht bij dát woord. 'Ja precies en jongens hebben, zoals je net al hebt kunnen zien, een slurfje e-.'

Dus dat lieve mensjes is een normale dag uit mijn leven. Welcome to my world.