~001 Fabienne
Fabienne
Langzaam opende ik mijn ogen dankzij het gepiep van mijn hond. Ik keek op de wekker en zag dat het nog maar 6 uur was, ruim 2 uur voordat mijn wekker af zou gaan. Snel trok ik een joggingbroek aan en een dikke trui en liep naar beneden om de sleutels en riem te pakken en vervolgens mijn hond uit te gaan laten. Nog een beetje gapend, omdat het nog vroeg was, liep ik naar de plek toe waar honden uitgelaten mogen worden om haar, haar behoeftes te laten doen. Zo snel ze dat gedaan had liep ik ook weer naar huis om nog even anderhalf uur te gaan slapen, maar dat lukte niet omdat ik te blij was toen ik besefte dat het vandaag 5 oktober was, ik mocht gewoon naar One Direction, de boyband waar ik al maanden fan van was. De donderdag ervoor was ik de hele tijd zenuwachtig geweest, afwachtend of Lianne me een sms’je zou sturen meet daarin dat we de code hadden, maar toen ik om half zes naar dansen moest en nog steeds niks had gehad, had ik de moed opgegeven en gedacht dat ze allang alle mails verstuurd zouden hebben, maar niets was minder waar toen ik op de terugweg al terug fietsend zag dat Lianne me een sms had gestuurd met daarin dat we een code hadden. Ik viel daardoor van mijn fiets af en liep gelukkig – omdat ik in het gras viel – alleen maar een blauwe plek op. “wat doe jij zo vroeg op” zei mijn moeder toen ik beneden kwam, omdat ik normaal rustig tot 11 uur, of later, in mijn bed zou liggen. “Vandaag gebeurt het, ik ga One Direction gewoon ontmoeten” riep ik nogal vrolijk uit. “En ik ga Robin, Sanne en Lianne eindelijk ook ontmoeten” zei ik zowat nog vrolijker dan daarvoor. Ik liep naar de keuken om ontbijt voor mezelf te maken, ik pakte de rijstwafels en smeerworst, omdat ik wist dat als ik nu brood ga eten en straks nog met de bus naar Amsterdam moest, ik dat dan niet binnen zou houden. Dus dan word het maar iets lichts eten. Nadat ik het had gesmeerd en een raar dansje had gedaan in de keuken liep ik door naar de woonkamer om het op te eten. “Waarom ben je zo vrolijk vandaag” vroeg mijn broertje die op de bank zat nogal verbaasd, omdat hij wist dat ik normaal altijd een ochtendhumeur heb. “omdat” en ik hield een paar seconde stilte, “ik vandaag One Direction ga ontmoeten” en ik kreeg weer een domme grijns op mijn gezicht. “Oke, stop maar weer over hun, je kunt ook echt nergens anders over praten hé” zei mijn broertje hoofdschuddend , maar toch met een klein glimlachje. “Ja, inderdaad, dat komt omdat ze zo geweldig zijn” zei ik, maar ik wist dat ik nu over ze moest gaan stoppen anders zou hij straks geïrriteerd raken, omdat hij ze helemaal niks vind. Snel at ik mijn rijstwafel op toen ik zag dat het ondertussen al 9 uur was, en ik nog steeds niks had gegeten. Zoals altijd gaf ik het laatste, hele kleine stukje, rijstwafel aan mijn hond en liep naar boven om me klaar te gaan maken voor vandaag.
Reageer (4)
Dit is echt zo'n leuk verhaal, snel verder allemaal <3
1 decennium geledenDit is echt zo leuk.
1 decennium geledensnel verder x
Leuk, leuk!
1 decennium geledenJullie schrijven allemaal zo goed en het is leuk om dit te lezen, omdat het er echt zo aan toe ging, ga maar snel verder ! <333
1 decennium geleden