# 4

Bang draai ik me om en sluit de gordijnen.
‘Jake!’ roep ik en wacht geduldig tot hij de deur opent.
Verbaasd kijkt hij me dan rustig aan. Meteen komt hij naar beneden en slaat zijn armen om me heen.
‘Zusje, toch.’
‘Vertel het alsjeblieft niet verder, maar er zit iets achter ons aan.’
Verbaasd laat hij me los en kijkt me met een opgetrokken wenkbrauw aan.
‘Pardon?’
‘Iemand belde me net.’
‘Wat zei die dan?’
‘Dat wij samen over een half uur naar buiten moeten komen. We moesten niemand iets vertellen anders leven we niet lang meer.’
‘Oh mijn god,’ fluistert hij en ik druk mezelf tegen hem aan.
‘Ik ben ban, Jake.’
‘Ik weet het,’ fluistert hij en negeert zijn vrienden die boven vertederende geluidjes maken.
Meteen laat ik hem los en ze lopen naar beneden en vervolgens naar de deur om naar huis te gaan. Vrolijk zwaait Jake ze uit en meteen keert hij zich tot mij.
‘We komen er wel onderuit, zusje,’ fluistert hij en slaat zijn armen om me heen.
Geschrokken kijk ik op als een briefje naar binnen wordt gegooid. Nieuwsgierig pak ik het op en begin het te lezen.
‘Sophie. Vaag heb ik opgevangen wat de plannen waren over jouw en je broer. Inmiddels heb ik daar een stokje voor gestoken en overkomt je niks, maar doe voor de zekerheid toch maar de deur op slot. Met vriendelijke groet. Een anonieme vriend die zich later bekend maakt.’
Verbaasd kijk ik er naar en laat het Jake lezen.
‘Zullen we diegene maar geloven?’
‘Dadelijk is het nog die nieuwe vampier, Bill.’
‘Soph, je draait door.’
‘Je weet maar nooit.’
Rollend met zijn ogen loopt Jake de keuken binnen en pakt een zilver mes. Met grote ogen kijk ik hem aan.
‘Voor de zekerheid. Als er een vampier binnen komt.’
‘Die moeten worden binnen gevraagd.’
‘Je weet maar nooit.’
Zuchtend haal ik mijn schouders op en loop naar de woonkamer. Gespannen ga ik op de bank zitten en niet veel later komt Jake naast me zitten. Geschrokken kijk ik op als mijn mobiel af gaat. Zenuwachtig neem ik op.
‘Hallo?’
‘Hoi Sophie. Met Elena Gilbert. Misschien ken je mij niet, maar mijn vriend wel. Stefan Salvatore.’
‘Natuurlijk. De dorpsvampier. Met die oh zo geweldige broer van hem, Damon. Kuch.’
‘Dat hoorde ik?’ hoor ik iemand vaag roepen.
‘Wie was dat?’ vraag ik toch wat nieuwsgierig.
‘Damon. Vampieren hebben versterkte zintuigen, weet je wel.’
‘Ja, alleen heb ik niet zo’n zin om te weten dat hij meeluistert.’
Meteen komt mijn hond op me af en likt mijn hand.
‘Hey Lola,’ lach ik, til haar op zodat ze op mijn schoot zit.
‘Lola?’ hoor ik Elena zeggen.